Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

Χορεύτριες-στρίπερ με ασελγικές διαθέσεις


Τίποτα δε μου θύμιζε κάτι από κελί. Κι όμως εδώ που βρέθηκα νοιώθω ότι δεν ανήκω. Μου θυμίζει κατασκεύασμα ξένο, όχι δικό μου. Μια πανοπλία από αντιστάσεις που με κρατά αδυσώπητα μανταλωμένο μέσα. ΦΡΟΥΡΟΣ! ΦΡΟΥΡΟΣ! Καμία ανταπόκριση. Που στο διάολο πήγαν όλοι; Νυχτώνει. Κι εγώ είμαι ακόμα μέσα κλεισμένος.


Κάτι τέτοιες ώρες σκέφτομαι. Πρέπει να επιστρατεύσω όλη μου την πανουργία προκειμένου να το σκάσω. Πως βρέθηκα εδώ; Ποιος με έφερε; Γιατί;


ΕΙΣΕΡΧΟΜΕΝΑ ΠΥΡΑ! ΑΜΥΝΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ 13 ΣΕ ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ. ΠΡΟΣΟΧΗ! ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ ΕΝ ΕΞΕΛΙΞΕΙ!


Πάνω, κάτω, πάνω, κάτω. Πανικός. Κάποιος επιτίθεται, μα ποιος; Δε μπορώ να δω πολλά πράγματα μέσα από τα κάγκελα του μικρού κελιού μου. Κάτι έντονα χρώματα διαγράφονται στον ουρανό. Λάμψεις μέσα στο σκοτάδι. Επιληπτικές χορεύτριες-στρίπερ με ασελγικές διαθέσεις καταφθάνουν πετώντας. Δε μπορεί να είναι αλήθεια. Ονειρεύομαι. Αυτά τα πράγματα δε γίνονται.


ΑΝΑΧΑΙΤΙΣΤΙΚΟΙ ΠΥΡΑΥΛΟΙ ΛΑΘΟΥΣ-ΠΑΡΑΦΡΑΣΗΣ ΕΤΟΙΜΟΙ ΠΡΟΣ ΕΚΤΟΞΕΥΣΗ!!!


5…Τι στα κομμάτια γίνεται εδώ;
4…Που έχω μπλέξει;
3…Φοβάμαι
2…Θεέ μου!
1…Μητέρα…

ΜΠΟΥΜ!!!

Τα αυτιά μου δακρύζουν. Τα μάτια μου λένε ψέμματα. Μυρίζω μια κίτρινη-biohazard πινακίδα “Use with caution!”. Δε βγάζω νόημα. Αναρωτιέμαι γιατί εξακολουθώ να προσπαθώ να βγάλω άκρη. Απέξω περνάει φευγαλέα ένας γέρος με μπλε παλτό. «ΚΥΡΙΕ! Ε! ΚΥΡΙΕ!». Με άκουσε να του φωνάζω. Έρχεται προς τα δω. Ουφ! Επιτέλους! Έχω τόσα πολλά να τον ρωτήσω...γίνεται ΣΕΙΣΜΟΣ! ΤΣΟΥΝΑΜΙ ΙΔΡΩΤΑΣ! ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ!


Ξυπνάω. Ήταν όντως όνειρο; Ένα χαμόγελο ανακούφισης ξεφεύγει από τα χείλη μου. Δε παρατηρώ στην γωνία του δωματίου μου το υποχθόνιο γέλιο της σκιάς μου…

Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

Backside Of The TV performed by Shihoko Hirata


Lost destiny Far outcry They hear you no more
Numb feeling Whole dizziness Deep scars No paon
No sanity Bodu aching Control your own face
Invisible Real enemy Ruin your mind Deep down

Darkness Endless Despair Fear no more
Coldness Blackened No sound Feel no pain
Captured Helpless Ultimate Dreadful fate
Powerless Lifeless No breath Falling down

Down down to the base the sound you’re about to hear
is deep down hip hop what you gone do when they start to come
upwell they’ve already come up to surround you up
to dis you at a world cup but I guess it depends
on how you gone behave in that moment,
Huha moment of truth tell me what’s really happening
their rhyme is nothing but you’ve got everything
Bro, you’ve got everything but you donno anything…

Επιστρέφουν με την αλληλογραφία...


Κάποιες φορές επιστρέφουν με την αλληλογραφία. Την αλληλογραφία του ασυνείδητου. Επιλεκτικές «δεσποσύνες» που φροντίζουν την νηνεμία της ψυχής μας. Τα συναισθήματά μας. Αυτό σου κάνει, αυτό όχι. Υπερηχητική διαλογή ερεθισμάτων. Για το καλό μας.



Καθόμαστε και μετράμε. Δεν ξέρουμε τι μετράμε, αλλά το μετράμε ακριβώς. Υπόγειες σκέψεις, σκοτεινές. Η αλήθεια πονάει τα μάτια μας. Δακρύζουμε και στο ομιχλώδες τοπίο που ξεδιπλώνεται μπροστά μας προσπαθούμε να διαχωρίσουμε τις μορφές. Οι παιδικές νεράιδες που μας συντρόφευαν μικρούς έχουν βγει από καιρό στην σύνταξη. Ο σπόρος του ελέγχου έχει γίνει δέντρο μπαομπάμπ μέσα μας πιέζοντας τα ζωτικά μας όργανα σε κάθε κατεύθυνση. Είμαστε έτοιμοι να σκάσουμε. Παραφουσκωμένα τσουβάλια συναισθημάτων, παγιδευμένα στο Αλκατράζ του εαυτού μας. Απόδραση, το όνειρό μας.



Ξυπνάμε. Κοιτάμε φοβισμένοι κάτω από το κρεβάτι μας. Τα όνειρά μας είναι ακόμα εκεί. Προσπαθούμε να ξανακοιμηθούμε. Κλείνουμε τα μάτια. Ίλλιγος. Κάπου στο βάθος του μυαλού μας ξέρουμε. Υπάρχει κίνδυνος να βυθιστούμε. Και θα μας κλέψουν τα όνειρα. Και θα τα μετατρέψουν σε παγίδες. Και θα μας τα στείλουν πίσω, ονειροπαγίδες-αντάρτες ενάντια στους δημιουργούς τους.



Ξυπνάμε. Κοιτάμε φοβισμένοι κάτω από το κρεβάτι μας. Τα όνειρά μας δεν είναι εκεί. Περιμένουμε την επιστροφή τους. Μα η συνείδηση χτυπάει πρώτη.



Κοιμόμαστε…

Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

Το πιο γρήγορο νόημα της ζωής


Οι ενοχές προϋποθέτουν την ύπαρξη συναισθημάτων. Όχι, δεν άρχισα καλά…

Από τα πανάρχαια χρόνια γνωρίζουμε το μέγεθος του πόνου που είμαστε ικανοί να νοιώσουμε. Μα τι λέω;

Ξεχάστε όσα ξέρατε. Επανεκκινήστε την ζωή σας. Επιλέγουμε. Και αυτό μας κάνει μοναδικούς. Επιλέγουμε την ζωή που θα ζήσουμε, την πορεία που θα εξελιχθεί, ακόμα και την κάθαρσή μας ποια θα είναι. Επιλέγουμε τις ενοχές που θα νοιώσουμε, τις αποτυχίες που θα έχουμε, τον γκρεμό που θα ατενίσουμε, το σχοινί που θα βαδίσουμε. Τον πόνο που θα νοιώσουμε, το θάνατο που θα νανουρίσουμε, το παιδί που θα γεννήσουμε.

Ο μικρός Θεός μέσα μας, εμείς, δεν μυστικοποιείται. Ούτε σταυρώνεται. Ούτε πεθαίνει. Έχουμε τόσα πολλά να δώσουμε, τόσα τρομακτικά πολλά πράγματα. Και σαν το γερολαδά της γειτονιάς δεν το κάνουμε. Τα κρατάμε για μας. Γιατί; Οι άλλοι είναι έτοιμοι να τα δεχθούν; Πως θα τα πάρουν; Σκατά!

Όχι σκατά. Μια χαρά γιατί όχι; Οι άνθρωποι καταλαβαίνουν πολύ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ από όσο εμείς ελπίζουμε. Ναι, ναι και πάλι ναι. Δεν είναι αισιοδοξία, είναι απόδραση. Θέλουμε κάτι από αυτούς; Θέλουν κάτι από μας;

Θεωρήστε τα ανωτέρω μαλακίες. Θεωρήστε τα ανωτέρω αριστουργήματα.
Θεωρήστε και μου φτάνει. Μας φτάνει. Όπως ανωτέρω έτσι και κατωτέρω:


Το πιο γρήγορο νόημα της ζωής: «Να είστε καλά ευτυχισμένοι και όπως έχετε φανταστεί την ζωή σας έτσι να την κάνετε.» Τελεία και πάυλα-


Δε χρωστάμε σε κανέναν, δε μας χρωστάει κανείς. Ήρθαμε και θα παραμείνουμε…

Hier Kommt Alex performed by Die Toten Hosen


In einer Welt, in der man nur noch lebt Damit man taglich robotten geht
Ist die gro? te Aufregung, die es noch gibt, Das allabendliche Fernsehbild
Jeder Mensch lebt wie ein Uhrwerk Wie ein Computer programmiert.
Es gibt keinen, der sich dagegen wehrt, Nur ein paar Jugendliche sind frustriert.
Wenn am Himmel die Sonne untergeht Beginnt fur die Droogs der Tag
In kleinen Banden sammeln sie sich. Gehen gemeinsam AUF DIE JAGD.

Hey! Hier kommt Alex! Vorhang auf! Fur seine Horrorshow!
Hey! Hie kommt Alex! Vorhang auf fur ein kleines bisschen Horrorshow!

Auf dem Kreuzzug gegen die Ordnung Und die scheinbar heile Welt
Zelebrieren sie die Zerstorung. GEWALT und BRUTALITAT.
Erst wenn sie ihre Opfer leiden sehen Spuren sie Befriedigung.
Es gibt nichts mehr was sie jetzt noch halt In ihrer gnadenlosen Wut.

Hey! Hier kommt Alex!Vorhang auf!Fur seine Horrorshow!
Hey! Hie kommt Alex!Vorhang auf fur ein kleines bisschen Horrorshow!

Zwanzig gegen einen Bis das Blut zum Vorschein kommt.
Ob mit Stocken oder Steinen Irgendwann platzt jeder Kopf.
Das nachste Opfer ist schon dran Wenn du den lieben Gott noch fragst:
Warum hast du nichts getan, Nichts getan?

Hey! Hier kommt Alex!Vorhang auf!Fur seine Horrorshow!
Hey! Hie kommt Alex!Vorhang auf fur ein kleines bisschen Horrorshow!
Hey! Hey! Hey! Hier kommt Alex!Vorhang auf fur ein kleines bisschen Horrorshow!


και μετάφραση για τους αγγλόφιλους...


In a world designed by the men in grey who decide how we live and breathe,
there's a masterplan for the company man from the cradle to the company grave.
They thought that you'd be happy with your place in the national scheme
and your carefully measured freedom to conform to the corporate dream.
But there's a virus in the software here that shows like a cancer trace.
When you thought it was safe to relax, it's back right in your face.

Hey, here comes Alex -and there's nowhere left for you to go.
Hey, here comes Alex -yes it's true, your darkest nightmare, horrorshow.

There's something here can't be denied to satisfy their greed,
if they say we don't care what you want 'cause we know what you need.
As history will repeat itself and hate on violence feeds,
in every man a darker side just waiting to be freed.

Hey, here comes Alex -and there's nowhere left for you to go.
Hey, here comes Alex -yes it's true, your darkest nightmare, horrorshow.

So you watch the meters ridin and the silent pressure grows,
the hate inside is rising, the one you've always known.
When the time is passed for talking and you've stepped across that line,
I will return - vengeance will be mine.

Hey, here comes Alex -and there's nowhere left for you to go.
Hey, here comes Alex -yes it's true, your darkest nightmare, horrorshow.
Hey, here comes Alex -and there's nowhere left for you to go.

Ο γρίφος της εβδομάδας


Από πάνω σα τηγάνι
Από κάτω σα βαμβάκι
Κι από πίσω σα ψαλίδι


(Για να μη λέτε ότι
βάζω μόνο δύσκολους...)

The man I killed performed by NOFX


When they tightly strap me in, give me lethal injection,
Just a few moments to live, no remorse for what I did,
It was for the betterment of man, I gave the utmost sacrifice,
Before more damage could be done I took his life.

There was a split second of silence when the dart punctured the skin,
Beady eyes rolled back in head, the body dropped from the poison,
They could incapacitate me, but could not erase my sneer,
I heard a thousand people screaming, while three billion others cheered,
He was gone, and I would soon be...

Executed by the state, all appeals would be in vain,
I was not criminally insane, in fact, I was found to be,
an otherwise caring and respectable member of society,
A minor threat, except for that one man I killed.

As the sedatives take effect, I just smile, close my eyes,
There's a priest kneeling next to me, he asks me if I realize,
I was going straight to hell, and he thought that I should know,
That the man I killed's replacement planned this whole scenario,
And what I did had no significance at all.

Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

Μπλε φως....


Heartbreaker performed by Pat Benatar


Your love is like a tidal wave, Spinnin' over my head
Drownin me in your promises Better left unsaid
Your the right kinda of sinner To release my inner fantasy
The invincable winner And you know that you are born to be

You're a heartbreaker, Dream-maker,
Love-taker doncha mess around with me.
You're a heartbreaker Dream-maker
Love-taker doncha mess around NO NO NO

Your love has set my soul on fire Burnin' out of control
Ya taught me the ways of desire,Now it's takin it's tole!
You're the right kind of sinner To release my inner fantasy
The invincable winnerAnd you know that you are born to be

You're a heartbreaker Dream-maker
Love-taker doncha mess around with me
You're a heartbreaker Dream-Maker
Love-taker doncha mess around NO NO NO

You're the right kind of sinner To release my inner fantasy
The Invincable winnerAnd you know that you are born to be

You're a heartbreaker Dream-maker
Love-taker doncha mess around with me
You're a heartbreaker Dream-maker
Love-taker doncha mess around with me
You're a heartbreaker Dream-maker
Love-taker doncha mess around with me
You're a heartbreaker Dream-makerLove-taker
HEARTBREAKER

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

Η αυτοκρατορία του λυντσαρίσματος




Χτυπάει πρώτη. Δεν αντεπιτίθεται ποτέ. Ούτε δέκα εκατομμύρια άνθρωποι να διαδηλώνουν δεν την σταματούν. Και δεν αποτρέπουν τα χειρότερα. Η αυτοκρατορία τα ελέγχει όλα. Νομιμοποιεί τις πορείες, αφυδατώνει τις ελπίδες, λυντσάρει ελευθερίες και μας κλωτσάει όταν είμαστε πεσμένοι κάτω. Die, die, die my darling…


Παράφρονες δικαστές Dredd, ζωή-reality show και πλαστική ομορφιά στην πρώτη γραμμή του πυρός. «Αγανακτισμένοι» άνθρωποι που γαμάνε την αγνότητα μέσα μας, βιαστές ονείρων, και οικογενειακές δομές μονόδρομου καθρέφτη. Κολασμένοι ιερωμένοι, πλασιέ συνειδήσεων που αντλούν τα ιδανικά τους από πρωκτικές καθηλώσεις (ή αν θέλετε την ώρα που χέζουν) και ένα μοντέλο-ψεύτης-πρότυπο που ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί ανάμεσα στην μαϊμού και τον υπεράνθρωπο. Ελλάδα έχεις ταλέντο στο να ρίχνεις το παιδί μέσα σου. Και στο να κοινοποιείς τα εκτρώματά σου.

Πράγματα που έχω να κάνω σήμερα:
1. Να πάω στην δουλειά
2. Να μαλακιστώ
3. Να κλάψω

Δε ζούμε σε μαύρες εποχές. Έχουμε το σκοτάδι μέσα μας. Μαυρίζει την καρδιά μας. Φράζει τα αγγεία μας. Παθαίνουμε πνευματικό έμφραγμα. Μας λυντσάρουν όταν περνάμε καλά και μας μαθαίνουν ότι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να περνάμε καλά. Ούτε να αισθανόμαστε άσχημα. Γενικώς δεν πρέπει να αισθανόμαστε. Όμως δεν είμαστε ρολόγια να μετράμε χωρίς ενοχές απλώς τον χρόνο. Είμαστε και συναισθήματα. Αλλιώς θα κάναμε έρωτα με την φριτέζα μας. Και θα γλιτώναμε και την μουρμούρα…


Η αυτοκρατορία…που ποθούμε τόσο πολύ να γίνουμε αξιωματούχοι της. Να βρεθούμε κι εμείς στην άλλη πλευρά του φράχτη. Καλό θα ήταν να γνωρίζαμε ότι στην άλλη πλευρά υπάρχει μόνο η θωράκιση. Τόσο ασφυκτική που καταλήγει σε φυλάκιση και θάνατο του βιολογικού μας πυρήνα. Hang them high!


Η αυτοκρατορία των πνευματικά αναπήρων που έκαναν ανταρσία και πήραν την εξουσία στα χέρια τους. Που τους τη δώσαμε χωρίς μάχη. Πληρωμένα. Και χαιρόμαστε για αυτό…
Καιρός είναι, λέω, να λυντσάρουμε τον οικοδεσπότη. Αρκετά τον έχουμε βοηθήσει ήδη. Τώρα είναι η σειρά μας…

Τετάρτη 22 Απριλίου 2009

Νέοι και βελτιωμένοι!!!


Το σαρδόνιο γέλιο της σφήγγας
αντηχεί παράξενα λυτρωτικό
στους νέου και βελτιωμένους
Τάνταλους της ψηφιακής χιλιετίας.

Άρνηση στην φυλάκιση
ψυχών και ποιημάτων
Εκπρόθεσμη συντήρηση
των αναγκαιοτήτων.

Είμαστε ΕΔΩ κι αυτό αρκεί...


Why do you love me? performed by Garbage


I'm no barbie doll I'm not your baby girl
I've done ugly things and I have made mistakes
And I am not as pretty as those girls in magazines
I am rotten to my core if they're to be believed
So what if I'm no baby bird hanging upon your every word?
Nothing ever smells of roses that rises out of mud

Why do you love me Why do you love me
Why do you love me, it's driving me crazy
Why do you love me Why do you love me
Why do you love me, it's driving me crazy
Why do you love me Why do you love me
Why do you love me, it's driving me crazy
Why do you love me Why do you love me

You're not some little boy Why you acting so surprised
You're sick of all the rules Well I'm sick of all your lies
Now I've held back a wealth of shit, I think I'm gonna choke
I'm standing in the shadows with the words stuck in my throat
Does it really come as a surprise when I tell you I don't feel good?
Nothing ever came from nothing man Oh man, ain't that the truth

Why do you love me Why do you love me
Why do you love me, it's driving me crazy
Why do you love me Why do you love me
Why do you love me, it's driving me crazy
Why do you love me Why do you love me
Why do you love me, it's driving me crazy
Why do you love me Why do you love me

I get back up and I do it again
I get back up and I do it again
I get back up and I do it again
I get back up and I do it, I do it again

I think you're sleeping with a friend of mine
I have no proof but I think that I'm right
And you've still got the most beautiful face
It just makes me sad most of the time

I get back up and I do it again
I get back up and I do it again
I get back up and I do it again
I get back up and I do it, I do it again
Do it again Do it again Do it again

Why do you love me Why do you love me
Why do you love me, it's driving me crazy
Why do you love me Why do you love me
Why do you love me, it's driving me crazy
Why do you love me Why do you love me
Why do you love meWhy do you love me

Τρίτη 21 Απριλίου 2009

Ο γρίφος της εβδομάδας


Πότε μια πόρτα δεν είναι πόρτα;

Τόσο καιρό χαμένοι στο δάσος...




Ξεκινήσαμε σαν γκάνγκστερ, νέοι , ζωντανοί και βίαιοι, να αδράξουμε όλα όσα κείτονταν μπροστά μας. Να αλλάξουμε τον ρου της ιστορίας, να βελτιώσουμε τον κόσμο, να περάσουμε σε μια νέα εποχή. Οπλιστήκαμε με το κουράγιο (το τόμμιγκαν της εποχής μας) και βγήκαμε στους δρόμους έτοιμοι να θερίσουμε με τις ιδέες μας κόσμο. Ένα δίδυμο Μπόνυ και Κλάϊντ, γυναίκες και άνδρες, με το σύνθημα του Μπόρις Βιάν στα χείλη. «Να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους». Τους κακομούτσουνους εξουσιαστές που ναρκώνουν τον λαό μας. Τους καταστολείς πνεύματος και σώματος, τους δήμιους της αγνότητας, τους πλασιέ συνειδήσεων. Ultraviolence στον συντηρητισμό, στον πνευματικό ρατσισμό, στα πολεμικά πισωγυρίσματα. Μπήκαμε στο δάσος των Παλιών να το απαλλοτριώσουμε…


Και στην αρχή ήταν καλά… Ο κόσμος έδειχνε να προχωράει παραπέρα. Και αρκεστήκαμε με όσα του προσφέραμε. Νοιώσαμε ευτυχία και θελήσαμε…να αράξουμε. Να ξεκουραστούμε. Πόσο καιρό θα στεκόμασταν μόνοι σε ματωμένο χώμα; Πόσο καιρό θα ξεπλέναμε τα βρωμοπιστεύω τους από τα μυαλά των φίλων μας; Πόσο καιρό θα πολεμούσαμε χωρίς νοσταλγία για το σπίτι μας; Πόσο καιρό στην «παρανομία»;


Όμως ο κόσμος δε σταμάτησε. Το δάσος ήταν τεράστιο. Συνέχισε να προχωράει, να αναπλάθεται, να πυκνώνει… Νέα είδη ξεπετάχτηκαν, νέοι δρόμοι. Κι ένα πρωί (χιλιάδες χρόνια στην μνήμη μας πριν), χαθήκαμε. Ούτε μπρος, ούτε πίσω. Μας έλουσε αγωνία. Το παραμύθι δε το `χαμε γράψει έτσι, ο κακός ο λύκος υποτίθεται ότι θα πέθαινε στο τέλος. Αλλά ο κυνηγός δε φάνηκε. Τα ψίχουλα που ρίχναμε να μην χάσουμε τον δρόμο μας, τελειώσανε. Οι λύκοι έγιναν αγέλη και κατέβαιναν στις πόλεις λυσσασμένοι. Νύχτωσε και συνέχισε να νυχτώνει. Οι σκιές μας αγκάλιασαν και μείναμε χαμένοι. Κι ο κόσμος, χωρίς να νοιώθει κανένα αίσθημα ενοχής συνέχισε να προχωράει…


Πανικοβληθήκαμε. Μείναμε σα στήλη άλατος στην θέση μας και βλέπαμε τα καράβια της ζωής μας να φεύγουν. Γεράσαμε σε ένα βράδυ. Το πιο εφιαλτικό βράδυ της ζωής μας. Από Μπόνυ και Κλάϊντ γίναμε Χάνσελ και Γκρέτελ. Παιδιά γερασμένα από την ματαίωση. Κλάψαμε. Παρακαλέσαμε τον γαμημένο παραμυθά να τελειώσει την ιστορία τρόμου που έγραψε για μας. Μας κι αυτός συνέχισε να προχωράει… Η ιστορία δεν ήταν πια δικιά του.


Τόσο καιρό χαμένοι στο δάσος γίναμε φαντάσματα. Στοιχειώσαμε τον δρόμο μας. Και περιμένουμε. Περιμένουμε εσένα, περαστικέ, να σε στοιχειώσουμε με τις ιδέες μας. Εσένα φίλε μας και λυτρωτή, να ζήσουμε στην μνήμη σου. Να μας πιάσεις το χέρι και να μας οδηγήσεις έξω.


Ποιος όμως περνάει από δω χωρίς να φοβηθεί;

Τετάρτη 15 Απριλίου 2009

Get up performed by Goldfinger


I see the lips move But all I hear is shit
They act so natural Faking crimes they don't admit
We need action on the street Moving with our feet
It's time to shout out loud It's time to start a movement
And there's no time like right now
It's time to Get up, get up, get up
Why don't you Stand up, stand up, stand up
It's time to Get up, get up, get up
Why don't you Stand up, stand up
It's time to start a fight
Monkey see, monkey do But all they see is death
Electrocuting, cut 'em up Watch them take their last breath
We need action on the street Moving with our feet
It's time to shout out loud It's time to start a movement
And there's no time like right now
It's time to Get up, get up, get up
Why don't you Stand up, stand up, stand up
It's time to Get up, get up, get up
Why don't you Stand up, stand up
It's time to start a fight
I've held my breath so many times
When I'm praying for the tortured souls
But your souls they seem to be done for
Your bodies they've waged wars
So what gives them the right
To take your life from you
Why do they all play God?
Who said that is your job
It's time to Get up, get up, get up
Why don't you Stand up, stand up, stand up
It's time to Get up, get up, get up
Why don't you Stand up, stand up
It's time to start a fight
I've heard it's a rat race
And their racing 'till they're dead(get up, get up, get up)
Your pesticides commit homicides
With their frozen:I've heard it's a rat race
And their racing 'till they're dead(get up, get up, get up)
Your pesticides commit homicides
With their frozen:Now it's time to start a fight

And you think it`s over...


Τρυφερός θάνατος
είναι το ηλίθιο φιλί
που σε προβληματίζει
και σου αλλάζει πορεία
Πιάνεις τον στόχο σου
χωρίς λύση, μα με βλακεία
φιλώντας τον θάνατο
που σε αγκαλιάζει...

Τρίτη 14 Απριλίου 2009

…και θα μας οδηγήσει στον παράδεισο με ματωμένα χέρια...


Την μέρα που συνειδητοποιήσαμε την ύπαρξη των άλλων σπάσανε τα φτερά μας. Πέσαμε στα Τάρταρα, μαυρόκαρδοι άγγελοι, βλέποντας λίγο μόνο φως να μας χαϊδεύει τις ανοιχτές πληγές. Έκπτωτοι πλέον περιφερόμαστε με την Άτροπο δίπλα μας να μας σφίγγει τον πνίχτη όταν απομακρυνόμαστε. Και περιμέναμε. Περιμέναμε υπομονετικά την Δευτέρα Παρουσία. Γιατί όλα έρχονται σε αυτούς που περιμένουν. Αλλά ποτέ δεν ήρθε.

Έτσι φτιάξαμε τον σοσιαλισμό. Φτιάξαμε εμείς τον δικό μας, προσωπικό Μεσσία για να ανακαταλάβουμε την Βασιλεία των Ουρανών. Γιατί πιστέψαμε ότι ορίζουμε την ζωή μας. Και ελπίσαμε να σωθούμε, να ξαναπετάξουμε…

Όμως τα ωραία μας λευκά ρούχα δεν φτάνουν για να ξαναποκτήσουμε την θεϊκή μας υπόσταση. Και λερώσαμε τα λευκά μας ρούχα, τα μαυρίσαμε. Μεταμορφωθήκαμε σε πειρατές και προσπαθήσαμε να κλέψουμε τουλάχιστον την παλιά μας ιδιότητα. Ούτε αυτό έπιασε όμως και γίναμε απόβλητοι. Και τότε κάναμε αυτό που ξέρουμε καλύτερα να κάνουμε… Ξαναπεριμέναμε πάλι υπομονετικά έναν καινούριο Μεσσία. Έναν Μεσσία πειρατή σαν εμάς, αμείλικτο και τρομακτικό που δε θα διστάσει να μας οδηγήσει πάλι στον παράδεισο έστω και με ματωμένα χέρια…

Θεωρούμε ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο να μην δεχόμαστε την απόρριψη. Κάτι μας καταναγκάζει να επιζητούμε λύσεις σε όλα τα ερωτήματά μας και να θεωρούμε καταστροφική την μη εύρεσή τους. Οι μνήμες μας από ποιήματα έγιναν μοιρολόγια, τα τραγούδια μας θρήνοι και η επικοινωνία μας νεκρολογία. Κι ακόμη περιμένουμε…

Όσο πιστεύουμε ότι ο «χαμένος παράδεισος» είναι κάτι έξω από μας, θα συνεχίσουμε να περιμένουμε και να κληροδοτούμε στα παιδιά μας τα έκπτωτα «πιστεύω» μας. Και είναι κρίμα να κηλιδώσουμε αυτές τις αγνές ψυχές με αίμα…

Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

Kill your idols...(ή αν βαριέσαι δες τηλεόραση...)

Τα πρώτα σου βήματα έπνιξαν την θέλησή τους
Γιατί σε έπιασαν με γάντια, να μην έρθουν σε επαφή
με μια μολυσματική συνείδηση, που ξερνά αμφιβολία
και χολή στο άκουσμά τους...
Κράτα το φως ανοιχτό
Εκείνος που περπατάει πίσω από τις γραμμές
θα μας βρει σύντομα.
Προπαγάνδα, σκοτάδι και μια άδεια καρδιά
περιμένεις τρεις σταγόνες ευτυχίας
δεσμεύοντας την απουσία μας...

Δε θα ξεχάσω πριν κοιμηθώ...

...να θρηνήσω για όσους έχασα
...να προσευχηθώ για όσους θα χαθούν
...να κλείσω τα μάτια στον τρόμο
...να ονειρευτώ ότι όλα θα πάνε καλά...

Κυριακή 12 Απριλίου 2009

Ο γρίφος της εβδομάδας


Φύλλα κρατάει μα δέντρο δεν είναι,
την σκέψη μετράει κεφάλι δεν είναι,
και αν άψυχο είναι συνήθως μιλάει
γιατί στο κορμί του τα λόγια κρατάει

Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

Η ευχή του καριόλη


Αλλάζω θέμα ουρλιάζοντας.

Μπροστά μου απλώνεται μια θάλασσα ανθρώπων που κολυμπάνε στην αγωνία. Αγωνία για το αύριο, αγωνία για το μέλλον. Μελλοντικά σχέδια που ποτέ δεν πρόκειται να προβληθούν για μας. Μας φέρανε στο αμήν με προσευχές ανόσιες κι απατηλές. Απάτη ο μονάρχης μας κι ο εξουσιαστής. Εξουσία διεφθαρμένη καταβροχθίζει τη πλέμπα της ελπίδας. Ελπίζω να αντισταθώ…

Αντίσταση κατά της προεπιλεγμένης εξέλιξης που διάλεξαν για μας. Αντίσταση στο γαμίσι του μυαλού μας από τους κρατικούς βιαστές ονείρων. Κι ο θάνατος ονείρων δωρεάν μαζί με κάθε ενημέρωση. Μετράω όλες τις ευλογίες μου και μετράω μόνο μία, μια τοσοδούλα ευλογία που όπου να `ναι θα χαθεί κι αυτή…

Αλλάζω χρώματα και υιοθετώ τριχρωμία. Μαύρο για μια αδύναμη καρδιά που μου μαυρίσατε, άσπρο για τα όνειρά μου και κόκκινο επειδή εδώ στη μέση που βρίσκομαι αιμορραγώ. Σκοτώνω τα είδωλα που μου προσφέρετε και αντιμετωπίζω το δικό μου στον καθρέφτη. Είμαι εγώ, άνθρωπος και όχι προϊόν ευρείας κατανάλωσης. Δεν αναλώνομαι…

Αλλάζω και δίνω απλόχερα την ευχή του καριόλη στους δήμιούς μου. Εύχομαι τον όλεθρο σε όλους αυτούς που δολοφόνησαν την αγνότητα, έσπειραν τον φόβο και θέρισαν με συνομωσίες. Εύχομαι την κόλαση σε συσκευασία δύο σε ένα. Σταματάω το σέρφινγκ σε φέρετρα με κόκκινα πανιά και βουτάω όσο πιο βαθιά μπορώ στα βιώματα που μου προσφέρουν. Εσείς όχι αυτοί.

Την ευχή του καριόλη λοιπόν κύριοι. Έτσι για να μην νομίζετε ότι πιάνουν πάντα τα υπνωτικά που καταπίνουμε. Όποιος σκέφτεται γνωρίζει. Κι όποιος γνωρίζει καταλαβαίνει ότι πρέπει να αντισταθεί. Και όποιος αντιστέκεται, εύχεται…

Πέμπτη 9 Απριλίου 2009

Αιμορραγώντας αναμνήσεις...


Το μυαλό είναι περίεργο πράμα. Εκεί που νομίζεις ότι το ελέγχεις, να `σου φάντης μπαστούνι ο ασυνείδητος χείμαρρος της συλλογικής σου μνήμης. Οι σκέψεις σου, αυτά τα μπάσταρδα παιδιά, αποτέλεσμα έκφυλων συνουσιών των συναισθημάτων με την αντίληψή σου, ουρλιάζουν ακατάπαυστα μέσα σου. Παλετοδρόμιο ιδεών απογειώνει την φαντασία σου σαν ένα νοητικό ζέπελιν που αναζητά να διακορεύσει τον κοσμικό σου ουρανό…

ΣΤΟΠ! (Αντάτζιο). Το μυαλό είναι περίεργο πράμα. Μικρές κηλίδες αγάπης στα γυμνά σου χέρια δείχνουν ότι αιμορραγείς αναμνήσεις πάλι…Τι είναι αυτό που σε αναγκάζει, αδελφέ, να συνεχίζεις να κερνάς τον εαυτό σου σφηνάκια μαύρης χολής (ή μελαγχολίας να έλεγα;) μέχρι να γίνεις στουπί; Και γιατί καλείς και μένα να ματώσω μαζί σου;

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ! (Βιβάτσε). Το μυαλό είναι περίεργο πράμα. Φτύνει περιέργεια για πράγματα που ίσως το συνθλίβουν. Αποθηκεύει σαν καλός συνεργάτης μας όλα τα πράγματα που θα μας οδηγήσουν στην λήθη. Λογοκρίνει πεποιθήσεις και εξοστρακίζει την ευτυχία μας σε νησί καταστολέων…

ΚΑΘΑΡΣΗ! (Ινφέρνο). Ξύπνησες. Βρίσκεσαι κάτω ιδρωμένος, βαριανασαίνοντας απόρριψη και οίκτο για τον κύριο Ασυνείδητο που κρύβεις μέσα σου. Θα παραμείνεις εκεί, τελείως ήρεμος, ένα ανθρώπινο άγαλμα κερένιας ευλυγισίας. Θα αφουγκραστείς το σκοτάδι και τα χρώματα των ονείρων σου για άλλη μια φορά αναζητώντας το δίχτυ που θα σε βγάλει στην επιφάνεια.
Χτύπημα και σιγή…
Ίσως το πιο περίεργο πράμα…

Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

Wake up performed by The Living End


I've been buried in the sand
I've come down with no place to land
I don't need you to understand
It's not what I had planned
All the hunger, all the yearning
With the lifeline that you're burning
Poison lessons that you're learning
The road ahead is turning

Suicidal education
It got sold to our generation
Wake up to the manipulation
Wake up to the situation
Suicidal education

Stick together side by side
We no longer need to hide
From the darkness into the light
Now is your time
I need something to numb the pain
Forget me and forget my name
Waiting for the time to arrive
No one gets out of here alive

Suicidal education
It got sold to our generation
Wake up to the manipulation
Wake up to the situation
Suicidal education

Wake Up! Wake Up!

I've been buried in the sand
I've come down with no place to land
I don't need you to understand
It's not what I had planned

Suicidal education
It got sold to our generation
Wake up to the manipulation
Wake up to the situation
Suicidal education
It got sold to our generation

Τρίτη 7 Απριλίου 2009

Η μπαλάντα του αποδιοπομπαίου ψεύτη


Η έβδομη μέρα μου πριν γεννηθώ υπήρξε καθοριστικής σημασίας. Εκείνη την μέρα, την μέρα της δημιουργίας μου, ένοιωθα απόβλητος. Απόβλητος από το αμνιακό υγρό και τον πλακούντα. Έπρεπε να παρουσιαστώ, να αναφερθώ και να επαναπρογραμματιστώ για όλη την υπόλοιπη ζωή μου. Στη σκέψη και μόνο αυτή το παιδί μέσα μου έπεσε… Ναι, όμως θα συνέχιζα, ο νέος και βελτιωμένος άνθρωπος του εικοστού πρώτου αιώνα (Μπορεί να μην ξέρω να διαβάζω, όμως έχω πολλά παιχνίδια…)

Ο Φρειδερίκος, θυμάμαι, Νίτσε είχε πει ότι έχουμε ανάγκη το ψέμα για να ζούμε και μου άρεσε τόσο πολύ γιατί ήταν ρεαλιστικό, που βυθίστηκα τόσο βαθιά σε σημείο να μη ξεχωρίζω τι είναι πραγματικότητα και τι όχι. Δημιούργησα φαινομενικές ελευθερίες, έκανα ελαστικό τον χρόνο και απέρριψα κάθε ευθύνη που ήθελαν να μου αποδώσουν (ο πατέρας μου, ο μικροαστός διανοούμενος και η μάνα μου υπό την επήρεια των βάλιουμ από ότι θυμάμαι μια ζωή…)

Όλα αυτά τα περί κανόνων και ηθικής, η γνώση, ο έρωτας, και η εργασία δε μου χρειάζονται αφού έχω τόνους από πληρωμένους φίλους να τους προβάλω το μίσος μου και την άρνηση. Και ο μαύρος, βουβός κινηματογράφος συνεχίζεται…

Δε φταίω, δεν έφταιξα ποτέ μου. Οι άλλοι έχουν το πρόβλημα και τις ευθύνες. Δε με προσέχουν όσο θα ήθελα. Γιατί να επενδύσω επάνω τους; Μπλα, μπλα , μπλα μπλα και ξανά τα ίδια. Δε μπορώ να δεσμευτώ, δε ΘΕΛΩ να δεσμευτώ. Οι δεσμεύσεις είναι για τους αδύναμους. Εγώ είμαι ελεύθερος, δεν έχω όρια. Τους άλλους τους χρησιμοποιώ απλά. Αλλάζω συνεχώς. Πως είπατε; Έχω ψυχοκινητική διέγερση; Εσείς έχετε κατατονία, όχι εγώ. Εγώ είμαι ΘΕΟΣ!!!

Η έβδομη μέρα μου πριν γεννηθώ…
Ευτυχώς που δεν γεννήθηκα τότε…

Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

We `re all to blame performed by Sum 41


Want it all! Do we sing it? Take everything left from me All! To! Blame!
How can we still succeed, taking what we don't need?
Telling lies, alibis, selling all the hate that we breed.
Supersize our tragedy! (You can't define me or justify greed)
Bought in the land of the free! (Land! Free!)


And we're all to blame,We've gone too far,
From pride to shame,We're trying so hard,
We're dying in vain,We're hopelessly blissful and blind
It's all we are,We want it all with no sacrifice!


Realize we spend our lives living in a culture of fear.
Stand to salute say thanks to the man of the year
How did we all come to this? (You can't define me or justify greed)
This greed that we just can't resist! (Resist!)


And we're all to blame,We've gone too far,
From pride to shame,We're trying so hard,
We're dying in vain,We're hopelessly blissful and blind
It's all we are,We want it all.
Everyone wants it all with no sacrifice!


Tell me now, what have we done? We don't know.
I can't allow what has begun to tear me down,
Believe me now, we have no choice what with our Backs against the wall!


And now we're all to blame,We've gone too far,
From pride to shame,We're hopelessly blissful and blind
When all we needIs something true to believe,
Don't we all? Everyone, everyone,We will fall.
'Cause we're all to blame We've gone too far,
From pride to shame,We're trying so hard,
We're dying in vain, We want it all, Everyone, don't we all?

Ο γρίφος της εβδομάδας


Να την πρώτα αχαμνή
Κι ύστερα καμαρωτή
Από άσπρη κοκκινίζει
Κι όσο είναι πιο παχιά
Τόσο χαίρεται η γριά
(ΠΡΟΣΟΧΗ: Ο Γρίφος
είναι διπλός! Μην πάει το
βρώμικο μυαλό σας στο
πονηρό)

Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

Πριν και μετά...

Πως ξεκινάμε καμμιά φορά.....

















.....και πως εξελισσόμαστε....





Τετάρτη 1 Απριλίου 2009

Ο γρίφος της εβδομάδας


Τι τρέχει μα ποτέ δε περπατά
Το ακούς αλλά ποτέ του δε μιλά
Δε κοιμάται μα κρεβάτι έχει μεγάλο
Φαίνεται το ίδιο και πάντα είναι άλλο;

Guns of Brixton performed by The Clash


When they kick at your front door, How you gonna come?
With your hands on your head, Or on the trigger of your gun
When the law break in, How you gonna go?
Shot down on the pavement, Or waiting on death row
You can crush us, You can bruise us
But you'll have to answer to, Oh, the guns of Brixton
The money feels good, And your life you like it well
But surely your time will come, As in heaven, as in hell
You see, he feels like Ivan, Born under the Brixton sun
His game is called survivin', At the end of the harder they come
You know it means no mercy, They caught him with a gun
No need for the Black Maria, Goodbye to the Brixton sun

You can crush us, You can bruise us
But you'll have to answer to, Oh, the guns of Brixton

When they kick at your front door, How you gonna come?
With your hands on your head, Or on the trigger of your gun
You can crush us, You can bruise us
Yes, even shoot us, But oh-the guns of Brixton

Shot down on the pavement, Waiting in death row
His game is called survivin', As in heaven as in hell

You can crush us, You can bruise us
But you'll have to answer to, Oh, the guns of Brixton