Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Παιδική χαρά σε ναρκοπέδιο.


Ορφανά παιδάκια, μόνα σε παιδική χαρά φτιαγμένη πάνω σε ναρκοπέδιο. Αυτό είμαστε. Γαμημένες μαριονέτες με μνήμη ψαριού κι ιδανικά με ημερομηνία λήξης. Το χειρότερο βέβαια, είναι το χειροκρότημα που ρίχνουμε στον καθρέφτη βλέποντάς μας. Γαμώ τα παιδιά είμαστε!


Δεν είναι η ευθανασία ονείρων το μόνο μας λάθος. Ούτε το μίσος που αγοράζουμε σε μεγάλες ποσότητες. Ούτε καν τα αντι-ιδεώδη που καλλιεργούμε. Είναι ότι ξεχνάμε. Δε το βασανίζουμε το ρημάδι. Προτιμάμε να ξεχνάμε. Θέλουμε εκπλήξεις. Θέλουμε κάτι νέο. Και μετά το σβήνουμε. Δεν έχει υπάρξει ποτέ.


Σε ένα γαμημένο deja-vu κλεισμένη όλη η ιστορία της ανθρωπότητας. Δεν κάνει κύκλους. Γυρνάει τόσο μα τόσο γρήγορα που είναι σαν να ξεπλένει τις κηλίδες του παρελθόντος μας. Κι από μουτζούρες άλλο τίποτα. Σπιλώνουμε επαγγελματικά. Τίποτα δε μαγνητίζει για πολύ την προσοχή μας. Γύρω-γύρω όλοι. Κι οι νάρκες στα ξυπόλητά μας πόδια.


Ο μόνος τρόπος να ξεφύγουμε από αυτήν την παιδική χαρά θανάτου είναι να περπατήσουμε. Να ανατινάξουμε τις νάρκες με τα πέλματά μας., να σκοτώσουμε τον φόβο μας, να βιάσουμε τον βιαστή μας. Παιδάκια-σακούλες γεμάτες με συναισθήματα είμαστε.


Δε θυμάμαι. Τι έλεγα πιο πριν;

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Νυχτερινή πορεία.


Είμαστε σκιές που έχουνε ανθρώπους. Απομεινάρια μιας άλλης εποχής, επιζώντες ενός νοητικού πυρηνικού ολοκαυτώματος. Πρόσφυγες σε ξένη γη, θαμώνες σε σκοτεινούς καιρούς. Δε είδαμε τόσα χρόνια ποτέ ανατολή. Βαδίζουμε υπόγεια, στα τυφλά, κρατώντας το χέρι ενός επίσης τυφλού οδηγού. Πίνουμε δάκρυα για να μην πάθουμε αφυδάτωση, πολλές φορές τα δικά μας. Η απόσταση ματιών-στόματος έτσι κι αλλιώς είναι πολύ μικρή.


Είσαστε προσκεκλημένοι στην βραδινή μας πορεία. Φορέστε την πανοπλία του χαρακτήρα σας κι ελάτε. Θα αποδράσουμε από τα τετριμμένα θα πάμε ένα βήμα παραπέρα. Θα μετακομίσουμε τις εμπειρίες μας σε πιο ασφυκτικά τοιχώματα. Μέχρι να τις συνθλίψουμε. Να μην σκεφτόμαστε. Πονάμε.


Ένα βήμα την φορά μας συμβούλευαν. Εμείς, ως γνωστό, δεν ακούγαμε. Και κάπου στην μέση της διαδρομής χάλασε ο βηματισμός. Και παραστρατήσαμε. Βγήκαμε εκτός πορείας. Οι άλλοι δεν μας περίμεναν. Και να `μαστε τώρα. Μόνοι στα καταγώγια του νου μας. Αποκλεισμένοι κι αποδυναμωμένοι. Χωρίς οδηγό. Χωρίς μέλλον…

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Κοκτέιλ Ναπάλμ κι Υγρό Άζωτο.


Μανιοκατάθλιψη. Την μια μένουμε για καιρό εγκλωβισμένοι στον εαυτό μας και την άλλη φιλοδοξούμε να πνίξουμε τον κόσμο με τις λέξεις μας. Μιλάμε και ακούμε μόνο εμείς αυτά που λέμε ή αλλιώς δεν θέλουμε να ακούμε τίποτα. Το τίποτα γίνεται η προσδοκία μας ή γινόμαστε ένας Θεός και το κέντρο του σύμπαντος. Μία κάτω, μία πάνω. Θλίψη και μανία. Άσπρο και μαύρο. Όπως μέσα, έτσι κι έξω…


Ανισορροπία. Φερόμαστε καλά, φερόμαστε άσχημα. Αναποφασιστικότητα. Οι ερωτήσεις κι οι απαντήσεις χορεύουν παρανοϊκά μες στο μυαλό μας. Διαλέγουμε στην τύχη. Το μετανιώνουμε. Ξαναδιαλέγουμε. Το ίδιο. Ναι-όχι-ναι-όχι-ναι. Πνευματικός φαύλος κύκλος. Τζογάρουμε. Και στο τζόγο κανείς δεν κερδίζει. Θέλω αυτό. Όχι, δεν το θέλω. Μήπως το θέλω; Τι σκατά θέλω επιτέλους; Όπως μέσα, έτσι κι έξω…


Δυσθυμία. Έτσι αρχίζουν όλα. Η διάθεσή μας μεταβάλλεται σαν υγρό που συνεχώς ανακατεύεται. Διαλέγουμε την διάθεση που μας συμφέρει. Και βγάζουμε το συναίσθημα. Που το αλλάζουμε στην πορεία. Πολλές φορές. Και από υγρό άζωτο διάθεση βγάζουμε ναπάλμ συναισθήματα. Δεν τα αναγνωρίζουμε ούτε και εμείς. Πως έχω γίνει έτσι; Ήμουνα καλύτερος, χειρότερος, διαφορετικός. Αδιάφορο; Ενδιαφέρον; Όπως μέσα, έτσι κι έξω…


Κυκλοθυμία. Γίνεται τρόπος ζωής. Ζητάμε λυτρωτές, μεσσίες, αποδιοπομπαίους τράγους και έντονες έως σοκαριστικές συγκινήσεις. Έχουμε μπλέξει άσχημα. Με την πάρτη μας. Τίποτα δε μας μεθάει, τίποτα δε μας ταρακουνάει. Το εσωτερικό μας συναισθηματικό εκκρεμές χτυπάει τώρα από το ένα τοίχωμα στο άλλο. Και μας πληγιάζει. Όπως μέσα, έτσι κι έξω…


Κάθαρση. Ζητάμε κάθαρση. Ζητάμε να σπάσουν οι αλυσίδες. Ζητάμε να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους, αλλά μετά μας φαίνεται ότι όλα τα πτώματα έχουν το ίδιο χρώμα. Θα φτύσουμε στους τάφους τους ή είναι κάτι κακό; Τζίζζζζζ!


Καθόμαστε απόμερα στο πιο κακόφημο μπαράκι της ζωής μας, με μπάρμαν τον Μπορίς Βιάν και ζητάμε να μας φτιάξει ένα κοκτέιλ Ναπάλμ κι Υγρό άζωτο. Θα κάνουμε φασαρία απόψε. Όπως μέσα, έτσι κι έξω…

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

Η χώρα του σκότους.


Μες στην χώρα του πνευματικού σκότους, τι προφίλ μπορεί να έχουμε;

Είναι η χώρα μας αυτή. Που βασιλεύει η απληστία και το κέρδος. Που οι φτωχοί παραμένουν φτωχοί και οι πλούσιοι παραμένουν πλούσιοι. Που οι επιρροές έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Που η αστυνομία σκοτώνει κάθε αθωότητα με τις ευλογίες της εκκλησίας και του κράτους. Σύνηθες φαινόμενο. Που οι πολυεθνικές κατασκευάζουν και μοσχοπουλούν ιδανικά σε τιμή ΈΚΠΛΗΞΗ! (Τηλεφωνήστε ΤΩΡΑ!). Που η διαστρέβλωση της προόδου και της ηθικής έχει συνταγματικά κατοχυρωθεί. Που ο φόβος ξεκινάει με το που θα ξυπνήσουμε το πρωί μέχρι να δούμε τους βραδινούς μας εφιάλτες. Και εμείς θεατές και συνεργοί του θεάτρου αυτού του παραλόγου. Με αμαρτίες να στάζουν από τα χέρια μας και κακουργήματα στον ψυχισμό μας. Να δούμε τώρα λίγη τηλεόραση;

Υψώνουμε λάβαρα εθνικοφροσύνης και ιαχές εναντίων των απρόσωπων εχθρών μας στο όνομα του Θεού και της εθνικής μας υπερηφάνειας. Ραπίζουμε τα χέρια που μας ζητάνε ελεημοσύνη γιατί είναι μιαρά και βρώμικα. Το χρώμα του δέρματος καθορίζει το πρόστιμο και την τιμωρία που θα υποστούμε. «Πας μη Έλλην, βάρβαρος», για αυτό «Άρον, άρον σταύροσων αυτόν». Και πιάνουμε λεκτικές και υλικές πέτρες για να ξεκινήσει ο λιθοβολισμός. Των μαύρων προβάτων.

Έχουμε τυφλωθεί τελείως. Και καθώς όλα φαντάζουν μαύρα μπροστά μας, το ίδιο χρώμα μοιράζεται και η καρδιά μας. Το ίδιο και οι ελπίδες μας για το μέλλον. Και αφήνουμε αυτό το κληροδότημα-τερατούργημα στις καταδικασμένες επερχόμενες γενιές. Στα παιδιά που θα εξουσιάζονται από κάλπικους πολιτικούς και εθνικούς καθοδηγητές. Και τρίβουμε σαρδόνια τα χέρια μας γνωρίζοντας ότι δεν είμαστε οι μόνοι που μαρτύρησαν. Θα σύρουμε στο λάκκο του καθαρτηρίου και το μέλλον της χώρας μας. Της χώρας του σκότους.

Να παίξω λίγο playstation τώρα μαμά;

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

Το τζίνι βγήκε έξω από το μπουκάλι…


Πατέρα, μητέρα, κοιτάξτε το μικρό σας τέρας. Εδώ είμαι. Είμαι ήρωας. Είμαι μηδενικό. Είμαι εγώ. Ο γητευτής. Ο σκληρός. Ο αδύναμος. Ο νικητής και νικημένος. Ο μεσσίας κι ο προδότης. Ο βιαστή κι ο βιασμένος. Αυτός που γυρνάει πάντα και το άλλο μάγουλο.
Απότομα ξεκίνησαν και μας έπνιξαν όλα αυτά. Ξεσηκώθηκα. Λυπήθηκα. Οργίστηκα. Αυτοκαταστράφηκα. Το τζίνι βγήκε έξω από το μπουκάλι και δεν μπορούμε να το ξαναβάλουμε μέσα. Το κουτί της Πανδώρας άνοιξε. Ανοίξαμε στην ψύχωση. Ανοίξαμε και σας περιμένουμε. We `re open and rotten.
Βλάπτουμε σοβαρά την υγεία όταν σκεφτόμαστε. Όταν επινοούμε κλισέ αντεπίθεσης στο κατεστημένο. Που εμείς καταστήσαμε. Κατασκευαζόμαστε. Με δομικά υλικά από δεύτερο χέρι. Εκστασιαζόμαστε συνειδητοποιώντας ότι αποτελούμε το υπέρτατο γκάτζετ που έχουμε. Εμείς. Τα μικρά τέρατα.
Απίθανες καταστάσεις για πιθανούς ανθρώπους. Οι φρανκενστάιν του εικοστού πρώτου αιώνα. Ο εαυτός μας τώρα πια φαντάζει στα μάτια μας ξενόμορφος. Στον καθρέφτη μένει κάποιος άλλος. Ούτε καν γνωστός.
Ουρλιάζουμε προκαλώντας τρόμο στους εχθρούς μας. Παραμονεύουμε στις σκιές για το επόμενό μας θύμα. Καρτερικά. Ψυχρά.
Το τζίνι είναι ακόμα έξω από το μπουκάλι. Φοβόμαστε. Εμάς.

Αναδιπλώνουμε τις επιθυμίες μας. Κοιτάξτε μας. Δίνουμε την απόλυτη παράσταση στο σαδιστικό κοινό μας. Που θέλει να μας δει να πεθαίνουμε. Η τελευταία μας ανάσα αξίζει τα λεφτά του εισιτηρίου που πλήρωσαν. Και εμείς θέλουμε να λυτρωθούμε από τον καταναλωτισμό. Κοιτάξτε μας λοιπόν! Το αποφασίσαμε. Θα αφήσουμε το τζίνι ΈΞΩ από το μπουκάλι…

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

Ο γρίφος της εβδομάδας


Χτυπώ χτυπώ, δίχως να σε πονώ,
μ' αν πάψω να χτυπώ, χάθηκες στο λεπτό.

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

You `re wrong...




Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

Ο γρίφος της εβδομάδας


Περνώ στεριές και θάλασσες,
ρωτάω και απαντώ,
κι όμως καθόλου δε μιλώ.

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

Anima to the state...


Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009

Griechenstein (ένα multiplayer shoot `em up)


Το θέμα είναι να είσαι εντός θέματος. Οι μεγάλοι και τρανοί μας «φύρερ» (zieg heil όλοι μαζί) ψηφίζουν τα υδροκυανικά τους διατάγματα και μας τα ποτίζουν την ώρα που ονειρευόμαστε. Ξυπνάμε δηλητηριασμένοι για την υπόλοιπη μέρα μας και η γεύση αυτή δεν φεύγει ποτέ. Η γεύση της χολής. Προτείνω λοιπόν κάποια cheats για όλους εμάς (τους reality gamers), μπας και περάσουμε την πίστα (χωρίς να χάσουμε «κανονάκι»).

1. Κάθε 1η Σεπτέμβρη να πηδάνε 15.000 άνεργοι από το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο κάτω στην θάλασσα.

2. Όποιος έχει παράπονα από την εργασία του στο Δημόσιο θα μετατίθεται στην Ιαπωνία όπου και θα υποχρεώνεται να κάνει χαρακίρι εντός 24 ωρών.

3. Οι άδειες όλες αναστέλλονται. Θα έχετε μπόλικο καιρό να ζήσετε την ζωή σας όταν πεθάνετε (κι ας σας φαίνεται οξύμωρο).

4. Όλοι οι «ξένοι» να πάνε στην χώρα τους και αφού είμαστε και εμείς ξένοι, να αδειάσει η Ελλάδα και να μείνουν αυτοί που κυβερνάνε (να κυβερνούν τους εαυτούς τους)

5. Κανείς άνθρωπος δεν είναι «λαθραίος». Λαθραία είναι αυτά που μας κάνουν.

6. Όσοι δεν έκοψαν το κάπνισμα από 1η Ιουλίου θα βασανιστούν φριχτά. Θα βλέπουν όλοι μέρα μαγνητοσκοπημένα debates των τελευταίων 50 χρόνων.

7. Όσοι ψηφίσουν θα εκτελεστούν.

8. Όσοι δεν ψηφίσουν θα σταλούν στο εκτελεστικό απόσπασμα.

9. Οι φυλακισμένοι θα εκτελεστούν.

10. Οι οδηγοί ελικοπτέρων θα εκτελεστούν (βλέπε άνωθεν)

11. Όποιος σταματήσει τώρα να διαβάζει το άρθρο θα εκτελεστεί

12. Απαγορεύονται τα όνειρα και τα κλάματα.

13. Έχουμε πάντα δίκιο.

14. Έχετε πάντα άδικο.

15. Αν θεωρείτε τα παραπάνω μαλακίες, είστε επαναστάτες και θα σταλείτε μαζί με τους δημόσιους υπαλλήλους στην Ιαπωνία όπου και θα κάνετε χαρακίρι.


Ευχαριστώ για το χρόνο σας. Μη μασάτε…


Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009

Εισαγωγές από την Πέργαμο


Ένα καλοκαίρι (κι αυτό κουτσό, μισαλό κι ανάποδο αφού φεύγουμε με κάποιες μέρες άδεια), δεν είναι ποτέ αρκετό για να μας ξεκουράσει. Και τώρα τα κεφάλια πάλι μέσα και σκάσε και κολύμπα. Φτου κι απ` την αρχή. Και να φανταστείς ότι είμαι και χειμωνιάτικος τύπος.
Δε μας φτάναν τόσα αιδοία φέραμε κι απ` την Πέργαμο. Η κρίση συνεχίζεται, ο κόσμος έχει φρικάρει, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και η κοινωνία εμάς. Τα όνειρά μας συνεχίζουν να τα προδίδουν, το μέλλον μας ξαναχρωματίζεται γκρι και μέσα σε όλα αυτά έχουμε και άδικο. Το σωστό να λέγεται. Άπνοια. Πανικός.
Πολλά σκεφτόμαστε, σε λίγα επιμένουμε και τίποτα δεν κάνουμε. Απλά και όμορφα.
Θέλετε να μάθετε περισσότερα;


Τα χρώματα διαλέγουν ποιους θα υποστηρίξουν, τα κορίτσια παίρνουν ιδέες τι θα φορέσουν από την τελευταία λέξη της μόδας, τα ζώα θυσιάζονται για αυτά, τα αγόρια προβληματίζονται για το φύλο τους, οι άντρες κατασκευάζονται, οι γυναίκες αναλίσκονται και ο Θεός δεν είναι εδώ. Να φύγετε κύριε, να πάτε αλλού. Εδώ δε πιάνουν οι κατάρες, δε πιάνουν οι ευχές.
Θέλετε να καταναλώσετε περισσότερα;


Μην ξεχάσετε να βάλετε πετρέλαιο. Να πάρετε τσάντες, κασετίνες, briefcases, blanco, μοιρογνωμόνια, χάρακες, φλασάκια, λάστιχα για το αμάξι, φαί για το παιδί, να βγάλετε τα σκουπίδια, να σηκώσετε το καπάκι της λεκάνης, να κλάψετε, να καβλώσετε, να πάθετε έμφραγμα, να πείτε ευχαριστώ.
Μην περιμένετε να πάνε όλα καλά, να σας ακούσει ο Θεός, να έρθει το λεωφορείο, να κόψετε το κάπνισμα, να σας πουν ευχαριστώ, να αδυνατίσετε, να βγάλετε μαλλιά, να πάρετε αύξηση, να έρθετε στην ώρα σας.
Όλα αυτά συν τα αιδοία από την Πέργαμο.
Θέλετε να ελπίζετε περισσότερα;

Κυριακή 30 Αυγούστου 2009

Ο γρίφος της εβδομάδας


Όσο μεγαλώνει

τόσο λιγότερο το βλέπουμε.

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

O γρίφος της εβδομάδας


Μια βαρκούλα φορτωμένη

στη σπηλιά μπαίνει και βγαίνει.

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2009

Psycho Killer performed by Psycho


I can't seem to face up to the facts
I'm tense and nervous and I Can't relax
I can't sleep 'cause my bed's on fire
Don't touch me I'm a real live wire

Psycho Killer
Qu'est-ce que c'estfa fa fa fa fa fa fa fa fa far better
Run run run run run run run away

Psycho Killer
Qu'est-ce que c'estfa fa fa fa fa fa fa fa fa far better
Run run run run run run run away

You start a conversation you can't even finish it.
You're talkin' a lot, but you're not sayin' anything.
When I have nothing to say, my lips are sealed.
Say something once, why say it again?

Psycho Killer,
Qu'est-ce que c'estfa fa fa fa fa fa fa fa fa far better
Run run run run run run run away

Psycho Killer
Qu'est-ce que c'estfa fa fa fa fa fa fa fa fa far better
Run run run run run run run away

Ce que j'ai fais, ce soir la
Ce qu'elle a dit, ce soir la
Realisant mon espoir
Je me lance, vers la gloire ... OK

We are vain and we are blind
I hate people when they're not polite

Psycho Killer,
Qu'est-ce que c'estfa fa fa fa fa fa fa fa fa far better
Run run run run run run run away

Psycho Killer,
Qu'est-ce que c'estfa fa fa fa fa fa fa fa fa far better
Run run run run run run run awayoh oh oh oh oh oh oh oh....



Μου `φυγε η μαγκιά από το ψάξιμο αλλά
τελικά το βρήκα!!!
Η εκτέλεση του πασίγνωστου κομματιού των talking heads,
εδώ γίνετε από τους Έλληνες "Psycho", το 1982.
Μάλιστα, για να λέτε ότι δεν σας προσέχω...

Κατεβάστε το ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ
και θυμηθείτε την απίστευτη φωνή της
κοπέλας που τραγουδάει
(και δεν είναι πια στην ζωή...)


Άντε, τι περιμένετε;

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2009

Peak of Styx


Κάντε add το καινούριο μου blogάκι!


Ίσως σας φανεί ενδιαφέρον...


Love, Psychomechanic.

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009

Ο γρίφος της εβδομάδας.


Χιλιοτρύπητο λαγήνι

που σταλιά νερό δε χύνει.

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

Medicine...


Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

Behave!!!


Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009

Ο γρίφος της εβδομάδας.




Έχουν 10 δάχτυλα

και πόδι ούτε ένα.

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

On the edge...


Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009

When it`s over performed by The Wipers



Ταξιδέψτε μαζί με τους wipers σε ατέλειωτους δρόμους...

Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

D1g1tal Gr33n H3ll


Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

Ο γρίφος της εβδομάδας


Σαρανταδυό πουκάμισα,
Απ' έξω το παλιό μου.

Τρίτη 16 Ιουνίου 2009

Blessing...


Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009

Sins...


Ο γρίφος της εβδομάδας


Τόσο βαρύ σα σίδερο,
Τόσο γλυκό σα μέλι,
Μήτε στο χέρι πιάνεται,
Μήτε στην τσέπη μπαίνει.

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009

Shining...


Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009

Οχτώ μήνες θαμμένοι ζωντανοί.

Γαύγισαν κάποια χρώματα έξω από το παράθυρό μου πως ξημερώνει μια νέα μέρα, ξεχωριστή. Και με καλή, ξεχωριστή κι εγώ διάθεση σηκώθηκα σα τυφλός που ξαναβρίσκει το φως του να κοιτάξω έξω. Η μέρα, μια παλέτα σουρεαλιστή ζωγράφου υπό την επήρεια σκληρών ναρκωτικών. Πόσο πιο τέλεια θα μπορούσε να χαράξει;


Το πρόσωπό μου, και αυτό χαρακωμένο από τα σκεπάσματα, συσπάστηκε για να απορροφήσει το φως. Πίσω από τα μάτια μου ο συνειδησιακός θερμαστής άναβε την εγκεφαλική φωτιά. Hey, ho, let`s go…Όλο το προσωπικό stand-by.

Τι μας απασχολεί:
Μία υπαρξιακή ευτυχία.
Δύο ψεύτρες δυστυχογεννήτριες.
Τρία σημάδια του χρονικού καιρού.
Τέσσερις δομές στο μίξερ.
Πέντε φοβίες συναλλαγής.
Έξι φίλοι ναυαγοσώστες.
Εφτά αντεπιθέσεις ριζικές.
Οχτώ μήνες θαμμένοι ζωντανοί.

Η μέρα μου άρχισε να σκουραίνει. Έχω την στρατηγική. Δεν έχω τα όπλα. Ξέρω το πεδίο. Δεν βλέπω τους εχθρούς. Ό,τι ματώνει, πεθαίνει. Ό,τι δε νοιώθει ενοχές, δεν έχει αίμα. Gabba-gabba, HEY!

Αισθάνομαι σαν τον φύλακα στην σίκαλη. Μόνο που αντί για μικρά παιδιά πιάνω τις χαρές μου λίγο πριν γκρεμιστούν στο χάος. Κι είμαι καλός σε αυτό. Όμως δε θα αντέξω για πολύ.


ΣΤΟΠ! ΤΕΛΟΣ ΧΡΟΝΟΥ!


Η αυτοανάλυση έφτασε στο πεντηκοστό της λεπτό.

Τώρα πείτε μου και σεις τα δικά σας…

Τρίτη 9 Ιουνίου 2009

Fade to black performed by Metallica


Life, it seems, will fade away,
Drifting further every day,
Getting lost within myself,
Nothing matters no one else,

I have lost the will to live,
Simply nothing more to give,
There is nothing more for me,
Need the end to set me free

Things not what they used to be,
Missing one inside of me,
Deathly lost, this can't be real,
Cannot stand this hell I feel,

Emptiness is filling me,
To the point of agony,
Growing darkness taking dawn,
I was me, but now he's gone

No one but me can save myself, but it's too late,
Now I can't think, think why I should even try
Yesterday seems as though it never existed,
Death greets me warm, now I will just say goodbye


Κατεβάστε το:
Τι να πει κανείς για αυτόν τον ύμνο των metallica
γραμμένο από τον αείμνηστο Cliff Burton?

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009

Ο γρίφος της εβδομάδας


Μπαίνει μες από το τζάμι,

χωρίς να το σπάει.

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

Η αυτοκρατορία του ψέμματος...


Όταν όλα τελειώσουν
και ξανακοιταχτείς στον καθρέφτη,
πάλι θα δεις
έναν άνθρωπο που κλαίει...

Τρίτη 2 Ιουνίου 2009

Αιχμάλωτος...


Το ομορφότερο φως του κόσμου ανθίζει στην καρδιά ενός παιδιού που κοιτάει ανέκφραστο το ταβάνι. Στις αύρες που λικνίζονται ρυθμικά μπροστά στα μάτια μας, θολώνοντας το οπτικό μας πεδίο. Ζωγραφίζουμε τον αέρα της πόλης με γήινα χρώματα. Η τελευταία πνοή του πονηρού αμαρτωλού δίνει ανάσα ζωής στο νεογέννητο μικρό Θεούλη. Level-up. Αλλαγή πορείας. Ακουμπάμε προσεκτικά την Θεϊκή μας υπόσταση στο μπαούλο. Θα την φυλάξουμε μαζί με τα καλοκαιρινά.

Οι ιδέες ξεσηκώθηκαν και κάνουν πάρτυ στο μυαλό μας. Γυμνές. Πολύμορφα διεστραμμένα libido συναγωνίζονται σε συναισθηματικά extreme sports. Παίρνουμε αμνηστία από την άγνοια. Σταματάμε τα καταναγκαστικά έργα στο προαύλιο του καθαρτηρίου. Free will is such a bitch. Μας αρέσει. Μας αιχμαλωτίζει σαν εκείνο το πρώτο άγγιγμα της νέας ψυχής.

Υπάρχει ζεστό κλίμα στον αέρα. Όλα φαίνονται ροζ (και δεν φοράμε καν τα ροζ γυαλιά μας…). Περπατάμε γιατί αισθανόμαστε όμορφα το πέλμα μας να ακουμπάει το έδαφος. Μας δίνει όγκο και υπόσταση. Μας εξάπτει την δημιουργία. Ο χαμένος στις σκέψεις άνθρωπος που ήμασταν αποκτάει κηδεμόνα. Νοιώθουμε προστασία. Είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε…

Μπορεί να μην γνωρίζουμε καλά τον εαυτό μας…
Ίσως να κρύβουμε τις αρετές μας…
Είναι πιθανό να παραστρατήσαμε…

Αρκεί να σε κοιτάξει ένα βρέφος για να τα ξεχάσεις όλα και να καταρρεύσεις μέσα του…

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

Ο γρίφος της εβδομάδας.


Όταν το θάβουν ζωντανεύει.

Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

Τριακόσιοι εφιάλτες ενάντια σε έναν Λεωνίδα...




Θέλω να έχω κάτι να κάνω. Κάτι ξεσηκωτικό για τις απωθημένες μου επιθυμίες. Κάτι που να συνουσιάσει το μυαλό μου ώστε να γεννήσει ποιήματα που θα ταξιδέψουν μόνα τους σα νομάδες προς όλες τις κατευθύνσεις. Βρέθηκα περιπλανώμενος Οδυσσέας σε θάλασσα καταριπτικών για ταμπού ιδεών. Και ήπια νερό. Οι πνεύμονες μου γέμισαν αντάρτικες αντιλήψεις. Μου έκαναν κατάληψη στην συνείδηση. Και με δαιμονίζουν όσο μεγαλώνω.



Κρίση στην κρίση. Αλλάζω κριτήρια. Κρίνω ότι είναι καθήκον μου να μοιραστώ. Μικρές αντιστάσεις εγωισμού δε με εμποδίζουν. Συνεχίζω να βαδίζω…



Γεννιόμαστε Θεοί και πεθαίνουμε δαίμονες. Οι ενοχές μας ξεπερνάνε την ηδονή μας. Ο έρωτας μυστικοποιείται και μοιράζεται στα διαλλείματα των κρυφών σχολείων μας. Πρόωρα συναισθήματα μας λούζουν και μας οδηγούν σε πρόωρες εκσπερματώσεις. Οι feedback γεννήτριές μας έχουν μείνει από πετρέλαιο.

Said my baby is evil
Said my baby is mean
I asked her for some water
And she brought me gasoline

Υποσχέσεις, υποσχέσεις. Όρκοι πληρότητας και τριακόσιοι εφιάλτες ενάντια σε έναν Λεωνίδα. Τι μας φτιάχνει, τι μας χαλάει και τι μας αξίζει. Η δική μας προσωπική πραγματικότητα και ο Καιάδας που πετάμε τα μισαλά μας πάθη. Το σκοτάδι είναι ένα χρώμα με απουσία



Ερωτευτείτε. Έτσι μόνο αντιστεκόμαστε. Και οι έξοδος του πάθους μας, δέκα πληγές στους αγαπητούς μας εχθρούς. Know your enemy. Know yourself.

Δεν έχω τίποτα να πω πέρα από ψυχικά γράμματα με κενό στους παραλήπτες. Οι επιλογές συγκομιδής δικές σας…

Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

Ο γρίφος της εβδομάδας


Είμαι, είμαι, μα τι είμαι

Σαν με πεις παύω να είμαι.

Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

Κλειστό λόγω νοητικής νηνεμίας


Η πίεση μερικές φορές χτυπάει κόκκινο. Η πίεση να κάνουμε προγραμματισμένα πράγματα. Η πίεση να αποδείξουμε στους άλλους και στον εαυτό μας ότι είμαστε αντάξιοι των προσδοκιών τους. Η πίεση να μας αποδεχθούν.


Στύβουμε λοιπόν τα νευρογενή μας δίκτυα, υπερφορτίζουμε τις νοητικές μας συνάψεις για να παρουσιάσουμε το ultimate show των απαντήσεών μας. Και τότε…


BLACKOUT!!! Βραχυκυκλώνουμε την συνείδησή μας. Σκοτάδι αρχέγονο λούζει τις πνευματικές μας ατασθαλίες. Και η απόγνωση γελάει σαρκαστικά βλέποντας την πτώση του συστήματός μας. Και το γέλιο της γίνεται εφιάλτης μας και μας ξυπνάει βάναυσα από το ονειροπόλημά μας.


Η παραγωγή ιδεών δεν είναι εργοστασιακός καπιταλιστικός όρος. Ούτε έχει υπεραξία, ούτε διακινείται σαν εμπόρευμα. Είναι δημιουργική έκφραση των εκάστοτε διαθέσεών μας και θα ήταν καλύτερο να αντιμετωπιζόταν σαν ποίημα. Ο καθένας την ερμηνεύει διαφορετικά. Αν όχι, ας βάλουμε καλύτερα αφύπνιση την μέρα που θα επιστρέψουμε στο χώμα. Γιατί έτσι κι αλλιώς δεν ζούμε. Κι ας λένε μερικοί ότι δεν υπάρχουν ζόμπι. Μια ματιά σε απονεκρωμένους από όνειρα ανθρώπους σε στάσεις το πρωί που πάνε στην δουλειά θα σας πείσει.


ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ 101. Μια μηχανή που ποτέ δε σταματά. Που της οφείλουμε σεβασμό και περιποίηση. Που συχνά ξεχνάμε την μοναδικότητά της. Την κοροϊδεύουμε, την υποβιβάζουμε, δεν της αφιερώνουμε χρόνο. Και θέλουμε να πιστεύουμε ότι ξεχωρίζουμε από τον πίθηκο…
Σκόρπιες σκέψεις, δηλητηριώδεις σκορπιοί στις αντιλήψεις των άλλων. ΣΤΟΠ! FORMAT! RESTART!


Ας δώσουμε στον εαυτό μας την πολυτέλεια της νοητικής νηνεμίας. Να ταξιδέψουμε, όχι για να φτάσουμε κάπου, αλλά για το ταξίδι το ίδιο. Τότε θα ανακαλύψουμε πάνω στο καράβι του νου μας νέες προοπτικές έκφρασης…

Τετάρτη 20 Μαΐου 2009

Melancholy Margaret performed by Toy Dolls


Nobby was a soldier, a life in the Army
Margarets back home alone waiting suspiciously
She can't hide the misery, the upset & despair
When she found out Nobby had been having it off elsewhere
There's Eric & there's Robby & there's Derrick & there's Bobby
They gave her the elbow
There's Harry & there's Willy & there's Barry & there's Billy also
Whose that then?

[Chorus:]Woe is me, I'm melancholy Margaret, I fret coz they leave me
God help me I'm melancholy. Snurree?!

Tommy was a driver he worked on the buses
"I've got some overtime to do" this is what he says
But Margaret wasn't having it, she searched high & low
But Tommy's gone he's neckin' on in the back of the bus depot
There's Ronnie & there's Kenny & there's Donny & there's Denny
they gave her the elbow.
There's Ronnie & there's Timmy & there's Micky & there's Jimmy also
Whose that then?

Woe is me...[guitar bit]
Woe is me.


Κατεβάστε το:

Δευτέρα 18 Μαΐου 2009

Ο γρίφος της εβδομάδας


Όσο το τραβάς μικραίνει.

The Mind`s Eye performed by Dark Tranquillity


Come and dance through my vanity's halls
Welcome to my exhibition
Ornaments fall
The fate of my art, condemned
And the creative seed
That grows to the tune of the harvest song
Embody my life long passion
Intertwine with the structures of my art
Those empty frames staring at me
One lonely portrait covers the love starved canvas
In honour of the birthless rebellion within me
Every picture holds a tale Every shade tells of a thousand words
The artistry of living chaos Is pictured in the poets tears
Because everything burns The final concept
Is all but a thought away
Be gone, you foul enchantress of decay!
My thoughts and words will come to right
In my chamber where chaos conveys
Kneel down to my desire
Deep in the vaults of my carnal agony Emptiness!
Orchestration through colours
The gallery To never return to my guidance
Burning my art



Κατεβάστε το:

Παρασκευή 15 Μαΐου 2009

Phase 3 και τα σκυλιά δεμένα…


Είναι μερικοί άνθρωποι που λένε κάτι διαφορετικό. Είναι μερικοί άνθρωποι που οι λεκτικές τους σφαίρες βρίσκουν πάντα στόχο. «Πάντα από τον δρόμο και ποτέ από το πεζοδρόμιο», μας εκθέτουν στο κομβόι ιδεών τους και ψυχογραφούν την άρρωστη ενασχόληση του μυαλού μας με στερεότυπα. Ο λόγος για μια ομάδα νέων που έχουν διαλέξει «όπλο ένα μικρόφωνο.» Και μελωδίες-λούπες αριστουργηματικά αναμεμιγμένες και επεξεργασμένες με ωμό συναίσθημα και ψυχικές σταγόνες. Μια ομάδα που από «χόμο-σάπιενς ΔΕΝ έγιναν χόμο-σάπιοι.»

Οι Phase 3 δεν είναι μόδα. Ούτε λένε τα ίδια. Ούτε καταστρέφουν (όπως γίνεται της μόδας) τα ηχητικά μας τύμπανα με ασυναρτησίες και ψευτοκουλτουρέ απομιμήσεις τέχνης. Οι Phase 3 είναι αληθινοί. Για αυτό και μας τρομάζουν. Είναι οι «αντάρτες πόλεως» σε μια πόλη κι ένα έθνος που σαν τον Κρόνο ενασχολείται με κανιβαλιστικά χόμπυ και πλασάρει την απόγνωση σαν τρόπο ζωής. Κι εκεί ξεκινά η ηχητική τους επανάσταση προωθώντας την αφαιρετική ικανότητα σαν όπλο ενάντια στο brainwash ολοκαύτωμα που διανύουμε.

«Για κάθε μέρα που γεννιούνται και πεθαίνουν» χτυπάνε ανηλεώς τις φιξαρισμένες μας στερεοτυπίες και ανασταίνουν νοητικά τα συνειδησιακά μας κουφάρια που σαπίζουν μέσα μας. Φτιάχνουν στρατό ανθρώπων που μάχονται για να ζήσουν κι όχι για να γαμήσουν την ζωή μας. Ξεχάστε κατηγοριοποιήσεις. Ξεχάστε το κόλλημα ταμπέλων για το τι είμαστε ή το τι θα θέλαμε να είμαστε. Είμαστε όλοι «φτιαγμένοι από νερό και χώμα», αυτό είναι το μόνο βασικό. Όλα τα άλλα είναι συνομωσιολογικά πλασαρισμένα κόλπα που «βάση σχεδίου» εξυπηρετούν την νέα τάξη αυτοδιατήρησης του ψηφιακού 21ου αιώνα μηδενισμού…

Άσχετα από τα είδη μουσικής που εκφράζουν τον καθένα μας, το level-up που αναδύεται από τους στίχους είναι εξαιρετικό (φτιαγμένο κι αυτό από νερό-ψυχή και χώμα-αντίληψη). Σε έναν κόσμο όπου οι τηλεγλάστρες-παρουσιάστριες-μπεϊμπισίτερ και ο εξευτελισμός των πιο αγνών ιδανικών είναι καθεστώς, η ευκαιρία ακρόασης των Phase 3 είναι επιτακτική.

«Πόσο θα στέκουν σαν τελευταίοι επιζώντες μόνοι σε ματωμένο χώμα;»

Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

Η Ε.Υ.Α. και οι δαίμονες




Από τις γωνίες, λένε, ότι περνάνε οι δαίμονες. Από τις γωνίες του σπιτιού μας, από τις γωνίες του μυαλού μας. Και τους ταΐζουμε αγωνία και φόβο με το μπιμπερό του ασυνείδητού μας. Οι λερωμένοι με συναισθηματικές γλίτσες βιβλιοθηκονόμοι μας εργάζονται πυρετωδώς (ήδη έχουν δέκατα) στον πίσω κήπο του μυαλού μας, να υπερασπιστούν τον καθαγιασμένο μυελό της αποδεκτής μας πραγματικότητας. Και τις περισσότερες φορές το καταφέρνουν. Που και που όμως, όλο και κάποιος (ο Στάνλεϋ συνήθως) αρρωσταίνει και αντιμετωπίζουμε τον εχθρό προ των νοητικών πυλών μας.

Οι κατασταλτικοί, φοβικοί μας δαίμονες μόνο με έναν τρόπο εξαφανίζονται. Όταν τους γυρίζουμε την πλάτη. Δύσκολο βέβαια όταν τα παρανοϊκά, καχύποπτα στοιχεία της ψυχής μας (και ειδικά ο κύριος Μεπαρακολουθουνίδης) δε μας αφήνουν να κάνουμε μεταβολή. Αυτοί λοιπόν οι παρανοϊκοί κύριοι (Μεπαρακολουθουνίδης, Ειμεκτεθειμένογλου και Ελεγχοθέλου), πολεμούν ανοιχτά τους αντι-τρομοσυνειδησιακούς κύριους ή κυρίες (Στάνλευ, Θέκλα και Μόρτιμερ) σε πεδίο μάχης το μυαλό μας και πυραμαχικά τις εμπειρίες μας. Ποιος επικρατεί στο τέλος ultimos homo statans;


Πολύ θα θέλαμε να μη μπαίνουμε σε πολεμικές καθείρξεις, (ειδικά η κυρία Θέκλα), και να μπορούσαμε να κοιμόμαστε πάντα ήσυχοι. Όμως η έκβαση της μάχης κρίνεται πάντα από την προσωπική μας σφραγίδα που σαν σημαία με έμβλημα το «ΕΥΑ (Εγώ-Υπερεγώ-Αυτό)» κυματίζει πάνω σε λόφο από διαμελισμένα συνειρμικά πτώματα.


Χρειάζεται ίσως καμπύλη στην σκέψη μας και στην αντίληψη, χωρίς να δημιουργούμε γωνίες. Να έχουμε την ελευθερία και τον τρόπο να ελισσόμαστε. Να είμαστε πιο γρήγοροι από τον δαιμονικό λίβα που θέλει να ξεράνει τα νοητικά μας σπαρτά. Και να μάθουμε να χτυπάμε (blitzkrieg bop ο κύριος Μόρτιμερ) εμείς πρώτοι!


Τρίτη 12 Μαΐου 2009

Η μικρή μας Εδέμ




Ο λέξεις δεν είναι αρκετές για να περιγράψουν πολλές φορές την κατάστασή μας. Για αυτές τις φορές λοιπόν ξυπνάμε μέσα μας κάτι διαφορετικό και ανθρώπινο. Ξυπνάμε τον Πήτερ Παν, ξεκλειδώνουμε τα δεσμά του ορθολογισμού και αφήνουμε να μας παρασύρει η θάλασσα της αιώνιας ευημερίας.



Ο θάνατος μας χτυπά την πόρτα απαιτώντας χαράτσι για όσες φορές τον ξεγελάσαμε. Και μας προσφέρει το δώρο της απώλειας για όσους αγαπάμε και νοιαζόμαστε. Κι ένας Θεός puppeteer γελά με τις προσωπικές μας τραγωδίες.



Δε μπορώ να μην θεωρώ τους αγγέλους ότι ζουν ανάμεσά μας. Είναι το καλύτερο που μπορώ να σκεφτώ για πλάσματα που έφυγαν νωρίς…σηκώνοντας ίσως και περνώντας από το καθαρτήριο δικές μας αμαρτίες. Οι παράπλευρες απώλειες ενός κατά τα άλλα τέλειου συστήματος. Και οι μνήμες σβήνουν και μένει μόνο η ανάμνηση, στοιχειώνοντας ενίοτε τα όνειρά μας και δεσμεύοντας μας σε έναν ενύπνιο τρόμο για την υπόλοιπη ζωή μας. Τα καταφέραμε πάλι…



Θα αισθανόμασταν λιγάκι καλύτερα αν μπορούσαμε να αποδώσουμε τέλεια την ψυχική μας κατάσταση κάτι τέτοιες στιγμές. Αλλά η καρδιά μας σκληραίνει, γίνεται άγονο για συναισθηματική καλλιέργεια χώμα. Κι αγωνιούμε να ξαναφτιάξουμε πολύχρωμο το περιβόλι μας, την μικρή μας Εδέμ.



Δε φοβόμαστε τόσο για μας. Ο εφιάλτης μας, η ασφάλεια των αγαπημένων μας. Κι όσο γνωρίζουμε τον θάνατο τόσο δυναμώνει κι λυκοφιλία μας μαζί του μέχρι να έρθει η στιγμή που θα μας προδώσει. Μη θέλοντας αργύρια. Μη θέλοντας δάκρυα. Μη θέλοντας αντάλλαγμα. Και η άρνηση μας πνίγει. Και ασφυκτιούμε συναισθηματικά. Δικαιοσύνη για όλους;

Καλό ταξίδι και καλή αντάμωση αγγελούδια μας…




Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

Ο γρίφος της εβδομάδας




Το 'χετε φάει όλοι σας,
μπορώ να ορκισθώ,
μα ούτε ώμο τρώγεται,
ούτε ψητό, ούτε βραστό.




(για να σας δω
εδώ τώρα...)

Chains And Leather performed by Running Wild


As the day has gone and the heat has come
Head banger's war tonight
Screaming metal unleashed for the battle
Makes them feel alright
Sweat and beer, devilish cheer
Glaring flashlights
Chains and leather will live forever
The band begins its fight

We are right praying metal tonight
The message from hell and its spell
Even Satan wears leather, our souls to it forever
So let us pray our rules tonight
Chains & leather Chains & leather
Chains & leather and rivets
Chains & leather Chains & leather
Chains & leather forever

All hell breaks loose and you have to choose
If you stay or go
Heaps are banging, chains are glanging
From the first to the last row
Praying their rules, having their booze
Thunder and aggression
Stunning the crowd, devilish loud
Our possession

We are right praying metal tonight
The message from hell and its spell
Even Satan wears leather, our souls to it forever
So let us pray our rules tonight
Chains & leather Chains & leather
Chains & leather and rivets
Chains & leather Chains & leather
Chains & leather forever

Παρασκευή 8 Μαΐου 2009

Spirit Of '87 performed by Rancid


Saturday,Where else you gonna go?
There's no way,I'm gonna end up at the disco,
Make my way,Through fist fights and stilettos,
To rock and roll, rock and roll.
Saturday,Where else you gonna go?
There's no way,I'm gonna end up at the disco,
Make my way,Through fist fights and stilettos,
To rock and roll, rock and roll,
rock and roll, to rock and roll, rock and roll.

[Tim:] There's a club on the coast, where the kids get lost,
and no one's gonna stare,
chick T's bleached jeans with dayglow mohawk hair,
misfits and homeless kids all call their home there,
Don't tell me it ain't real! Don't you fucking dare!

[Lars:] 10 punx pile in the car, nothing going on,
Turn up my radio, cuz it's my favorite song,
There's a club on the coast where all the kids get along,
Skins and punx, and wayward ones,
Matt: Nothing can go wrong!

Saturday,Where else are ya gonna go?
There's no way,I'm gonna end up at the disco,
Make my way,Through fist fights and stilettos,
To rock and roll, rock and roll.
Saturday,Where else are ya gonna go?
There's no way,I'm gonna end up at the disco,
Make my way,Through fist fights and stilettos,
To rock and roll, rock and roll, rock and roll,
To rock and roll, rock and roll.

[Tim:] Do you know what, when I show up,
there's gonna be some fucking action,
So many styles always so wild, that's the fucking attraction,
She said what i'll fuck 'em up, that's her satisfaction,

Matt: Bottle of reds, straight to the head,
detox transaction,
[Lars:] Hell's angels ran my neighborhood,
It was always understood,
I was running errands for the Angels,
I was a little fucking hood!
Punk rock was my way out, it was always in my blood,
I don't give a fuck I was locked up, should be dead or in jail!

Saturday,Where else are ya gonna go?
There's no way,I'm gonna end up at the disco,
Make my way,Through fist fights and stilettos,
To rock and roll, rock and roll.
Saturday,Where else are ya gonna go?
There's no way,I'm gonna end up at the disco,
Make my way,Through fist fights and stilettos,
To rock and roll, rock and roll, rock and roll,
To rock and roll, rock and roll.

Everybody: Family turns their back on their son,
Now we're all alone,Now we ain't got a home,
Now we're among our own!

Saturday,Where else are ya gonna go?
There's no way,I'm gonna end up at the disco,
Make my way,Through fist fights and stilettos,
To rock and roll, rock and roll.
Saturday,Where else are ya gonna go?
There's no way,I'm gonna end up at the disco,
Make my way,Through fist fights and stilettos,
To rock and roll, rock and roll, rock and roll,
To rock and roll, rock and roll, rock and roll
To rock and roll, rock and roll, rock and roll
To rock and roll, rock and roll, rock and roll
To rock and roll, rock and roll, rock and roll[fade out]

Πέμπτη 7 Μαΐου 2009

Σπασμένα κρυστάλλινα σύννεφα


Είσαι στον δέκατο τρίτο όροφο ενός τεράστιου ουρανοξύστη. Κάθεσαι δίπλα σε ένα τεράστιο παράθυρο σα σκυλί που περιμένει υπομονετικά το αφεντικό του έξω από το σουπερμάρκετ. Κοιτάς έξω που ρίχνει αδυσώπητη βροχή. Κεραυνοί τεμαχίζουν το οπτικό σου πεδίο στα δύο, στα τέσσερα, στα έξι. Μπροστά σου, στα πόδια σου, σε ένα μικρό κρεβάτι, βρίσκεται ξαπλωμένη, ψυχορραγώντας μια μελαχρινή γυναίκα. Έξω οι ήχοι της βροχής δηλώνουν τον θαυμασμό τους. «Τσιάφ! Μπούουουουαμ! Μπραντραμπούμ!»


Συνεχίζεις να κοιτάς μαγεμένα τον πρωτοφανή κατακλυσμό που εξελίσσεται σα σφαίρα. Υπάρχουν διάσπαρτα σύννεφα στον ουρανό. Πολύ, πολύ κοντά σου. Η βροχή θολώνει τον πίνακα-παράθυρο που ατενίζεις. Η κοπέλα στα πόδια σου είναι χλωμή, αδύνατη, άτονη. Θαρρείς πως θέλει να σου μιλήσει, μα δεν έχει δυνάμεις. Σκύβεις αργά, τοποθετώντας το αυτί σου πιο κοντά στο στόμα της. Αφουγκράζεσαι. «Πλημμυρίζω μυστήριο», σου ψιθυρίζει. Δεν καταλαβαίνεις…


Ξαφνικά, με έναν εκκωφαντικό κρότο, (ίσως η μεγαλύτερη ένδειξη θαυμασμού του καιρού ως τώρα), ένας κεραυνός-αυτοκράτορας φωτίζει ασπρίζοντας τα πάντα γύρω σου. Λευκός θόρυβος με χρωματικές και ηχητικές γωνίες σπάει τα σύννεφα μετατρέποντάς τα σε άπειρα μικρά κρυστάλλινα κομματάκια. Τα βίαια σακατεμένα απομεινάρια των σύννεφων πέφτουν στην γη με τον γνωστό ήχο γυαλικών που σπάνε. Και γίνονται νερό, θάλασσα, ωκεανός. Παρατηρείς παράλυτος τον ωκεανό να ανεβαίνει προς το παράθυρο-πίνακά σου. Ένα πράσινο-διάφανο τσουνάμι που δε σου προκαλεί τρόμο, αλλά πλήρωση.


Το λευκό πρόσωπο της μελαχρινής νύμφης-ικέτιδας στα πόδια σου συσπάται ελαφρώς. Για τελευταία φορά.


Αισθάνεσαι κάποια γραμμάρια ελαφρύτερος. Θα μπορούσες να κάνεις τα πάντα. Επιλέγεις να μην τα κάνεις….


Night time performed by Britt Black


You always burn the town at night You always run around
Blame it on the night time, for love
You've seen that cloak of darkness tonight Put on that skimpy dress
Blame it on the night time, for love
Nobody ever knows your name It's just the part

On the night time Yeah, blame it on the night time

It's time to lose control tonight No one will ever know
Blame it on the night time, for love
This is your chance to break out now More than one chance to make out
Blame it on the night time, for love

She loves to dance, she loves to sing,
she needs to blame it on the night.
She loves to dance, she loves to move,
she needs to blame it on the night.
She loves to dance, she loves romance,
she need to blame it on the night.
She loves to love, she lost control,
she needs to blame it on the night.

Τετάρτη 6 Μαΐου 2009

You `re gonna go far kid performed by the Offspring


Show me how to lie You`re getting better all the time
And turning all against the one Is an art that`s hard to teach
Another clever word Sets off an unsuspecting herd
And as you get back into line A mob jumps to their feet
Now dance, fucker, dance Man, he never had a chance
And no one even knew It was really only you
And now you steal away Take him out today
Nice work you did You`re gonna go far, kid

With a thousand lies And a good disguise
Hit `em right between the eyes Hit `em right between the eyes
When you walk away Nothing more to say
See the lightning in your eyes See `em running for their lives

Slowly out of line And drifting closer in your sights
So play it out I`m wide awake It`s a scene about me
There`s something in your way And now someone is gonna pay
And if you can`t get what you want Well it`s all because of me
Now dance, fucker, dance Man, I never had a chance
And no one even knew It was really only you
And now you`ll lead the way Show the light of day
Nice work you did You`re gonna go far, kid Trust, deceived!

With a thousand lies And a good disguise
Hit `em right between the eyes Hit `em right between the eyes
When you walk away Nothing more to say
See the lightning in your eyes See `em running for their lives

Now dance, fucker, dance He never had a chance
And no one even knew It was really only you
So dance, fucker, dance I never had a chance
It was really only you

With a thousand lies And a good disguise
Hit `em right between the eyes Hit `em right between the eyes
When you walk away Nothing more to say
See the lightning in your eyes See `em running for their lives

Clever alibis Lord of the flies
Hit `em right between the eyes Hit `em right between the eyes
When you walk away Nothing more to say
See the lightning in your eyes See `em running for their lives

Τρίτη 5 Μαΐου 2009

Συναισθηματικό κραχ (ή Πως βάλαμε την αγάπη μας στο μπλέντερ)


Μέρα με την μέρα χάνουμε ένα πολύτιμο κομμάτι του εαυτού μας. Το επενδύουμε σαν ανερχόμενοι συναισθηματικοί χρηματιστές στα πρόσωπα γύρω μας. Και τις περισσότερες φορές δεν έχουμε ΙΔΕΑ περί συναισθηματικής οικονομίας. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή (έτσι μας μάθανε…)


Μια φορά κι έναν καιρό μας είπανε τι ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε για να είμαστε ΚΑΛΟΙ άνθρωποι. Να κάνουμε το καλό, να βοηθάμε αλλήλους, να συμμετέχουμε στην προσφορά και άλλες αηδίες. Αυτό βέβαια που ΞΕΧΑΣΑΝ να μας πούνε ήταν να φροντίζουμε να επαναφορτίζουμε τον εαυτό μας. Κι από ΠΟΥ κύριοι θα πάρουμε για να δώσουμε; Έ;


Έτσι κατασκευάστηκε ο «καλός» Σαμαρείτης κι έτσι έπαθε την μανιοκατάθλιψή του. Βάλαμε με τις ευλογίες του κράτους και της εκκλησίας την αγάπη μας στο μπλέντερ και φτιάξαμε πλασματικές «οικτοπάστες» να τρατάρουμε αλλήλους. Εμείς καμιά αξία. Το «φαίνεσθε» στην πρώτη γραμμή. Κι οι φαρμακευτικές αγωγές δίνουν και παίρνουν. Όχι μόνο «μαύρη Τρίτη».


Πολύ θα θέλαμε να ελέγχουμε τα πάντα. Μόνο, να, νοιώθεις απογοήτευση αν το προσπαθήσεις. Ενώ η αποδοχή του «μη ελέγχου» φέρνει ευτυχία. Δεν είμαστε κουρδιστά πιθηκάκια που χτυπάνε πιατίνια (αν και μερικοί δύσκολα ξεχωρίζουν ότι δεν είναι). Μπορούμε να σκεφτούμε και μπορούμε να σκεφτούμε και ΕΜΑΣ. Να μας φροντίσουμε, να μας ευχαριστήσουμε. Καλό θα ήταν από κει να ξεκινούσαμε…


Δεν είναι μαύρη η ζωή μας. Φοράμε μαύρα γυαλιά και τα βλέπουμε όλα έτσι. Μα δεν έχουν τίποτα τα μάτια μας. Ακολουθούμε παραδείγματα άλλων και βαριόμαστε να δημιουργήσουμε δικά μας. Που μας ταιριάζουν κιόλας. Αλήθεια, πόση αγάπη θα σκοτώσουμε άδικα σήμερα;


Έχουμε ΠΟΛΛΑ να δώσουμε. Μπορούμε να επενδύσουμε παντού. Ας μην ξεχνάμε όμως τον εαυτό μας. Μας τραβάει πίσω. Ας στρέψουμε το όπλο της αγάπης στους κροτάφους μας σήμερα το βράδυ…

Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

Strychnine performed by the Fuzztones


Some folks like water, some folks like wine woah-oh
I like the taste ... of straight strychnine
Well you may think it's funny, that I like this stuff
Once you tried it....you can't get enough

Wine is red, poison is blue
Strychnine is good...for what's ailin' you!

Wine is red, poison is blue
Strychnine is good...for what's ailin' you!

If you listen to what I say
You're gonna try strychnine someday
make you holler, gonna make you shout
It'll even knock you out