Η χώρα του σκότους.

Μες στην χώρα του πνευματικού σκότους, τι προφίλ μπορεί να έχουμε;

Είναι η χώρα μας αυτή. Που βασιλεύει η απληστία και το κέρδος. Που οι φτωχοί παραμένουν φτωχοί και οι πλούσιοι παραμένουν πλούσιοι. Που οι επιρροές έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Που η αστυνομία σκοτώνει κάθε αθωότητα με τις ευλογίες της εκκλησίας και του κράτους. Σύνηθες φαινόμενο. Που οι πολυεθνικές κατασκευάζουν και μοσχοπουλούν ιδανικά σε τιμή ΈΚΠΛΗΞΗ! (Τηλεφωνήστε ΤΩΡΑ!). Που η διαστρέβλωση της προόδου και της ηθικής έχει συνταγματικά κατοχυρωθεί. Που ο φόβος ξεκινάει με το που θα ξυπνήσουμε το πρωί μέχρι να δούμε τους βραδινούς μας εφιάλτες. Και εμείς θεατές και συνεργοί του θεάτρου αυτού του παραλόγου. Με αμαρτίες να στάζουν από τα χέρια μας και κακουργήματα στον ψυχισμό μας. Να δούμε τώρα λίγη τηλεόραση;

Υψώνουμε λάβαρα εθνικοφροσύνης και ιαχές εναντίων των απρόσωπων εχθρών μας στο όνομα του Θεού και της εθνικής μας υπερηφάνειας. Ραπίζουμε τα χέρια που μας ζητάνε ελεημοσύνη γιατί είναι μιαρά και βρώμικα. Το χρώμα του δέρματος καθορίζει το πρόστιμο και την τιμωρία που θα υποστούμε. «Πας μη Έλλην, βάρβαρος», για αυτό «Άρον, άρον σταύροσων αυτόν». Και πιάνουμε λεκτικές και υλικές πέτρες για να ξεκινήσει ο λιθοβολισμός. Των μαύρων προβάτων.

Έχουμε τυφλωθεί τελείως. Και καθώς όλα φαντάζουν μαύρα μπροστά μας, το ίδιο χρώμα μοιράζεται και η καρδιά μας. Το ίδιο και οι ελπίδες μας για το μέλλον. Και αφήνουμε αυτό το κληροδότημα-τερατούργημα στις καταδικασμένες επερχόμενες γενιές. Στα παιδιά που θα εξουσιάζονται από κάλπικους πολιτικούς και εθνικούς καθοδηγητές. Και τρίβουμε σαρδόνια τα χέρια μας γνωρίζοντας ότι δεν είμαστε οι μόνοι που μαρτύρησαν. Θα σύρουμε στο λάκκο του καθαρτηρίου και το μέλλον της χώρας μας. Της χώρας του σκότους.

Να παίξω λίγο playstation τώρα μαμά;

Το τζίνι βγήκε έξω από το μπουκάλι…

Πατέρα, μητέρα, κοιτάξτε το μικρό σας τέρας. Εδώ είμαι. Είμαι ήρωας. Είμαι μηδενικό. Είμαι εγώ. Ο γητευτής. Ο σκληρός. Ο αδύναμος. Ο νικητής και νικημένος. Ο μεσσίας κι ο προδότης. Ο βιαστή κι ο βιασμένος. Αυτός που γυρνάει πάντα και το άλλο μάγουλο.
Απότομα ξεκίνησαν και μας έπνιξαν όλα αυτά. Ξεσηκώθηκα. Λυπήθηκα. Οργίστηκα. Αυτοκαταστράφηκα. Το τζίνι βγήκε έξω από το μπουκάλι και δεν μπορούμε να το ξαναβάλουμε μέσα. Το κουτί της Πανδώρας άνοιξε. Ανοίξαμε στην ψύχωση. Ανοίξαμε και σας περιμένουμε. We `re open and rotten.
Βλάπτουμε σοβαρά την υγεία όταν σκεφτόμαστε. Όταν επινοούμε κλισέ αντεπίθεσης στο κατεστημένο. Που εμείς καταστήσαμε. Κατασκευαζόμαστε. Με δομικά υλικά από δεύτερο χέρι. Εκστασιαζόμαστε συνειδητοποιώντας ότι αποτελούμε το υπέρτατο γκάτζετ που έχουμε. Εμείς. Τα μικρά τέρατα.
Απίθανες καταστάσεις για πιθανούς ανθρώπους. Οι φρανκενστάιν του εικοστού πρώτου αιώνα. Ο εαυτός μας τώρα πια φαντάζει στα μάτια μας ξενόμορφος. Στον καθρέφτη μένει κάποιος άλλος. Ούτε καν γνωστός.
Ουρλιάζουμε προκαλώντας τρόμο στους εχθρούς μας. Παραμονεύουμε στις σκιές για το επόμενό μας θύμα. Καρτερικά. Ψυχρά.
Το τζίνι είναι ακόμα έξω από το μπουκάλι. Φοβόμαστε. Εμάς.

Αναδιπλώνουμε τις επιθυμίες μας. Κοιτάξτε μας. Δίνουμε την απόλυτη παράσταση στο σαδιστικό κοινό μας. Που θέλει να μας δει να πεθαίνουμε. Η τελευταία μας ανάσα αξίζει τα λεφτά του εισιτηρίου που πλήρωσαν. Και εμείς θέλουμε να λυτρωθούμε από τον καταναλωτισμό. Κοιτάξτε μας λοιπόν! Το αποφασίσαμε. Θα αφήσουμε το τζίνι ΈΞΩ από το μπουκάλι…

Ο γρίφος της εβδομάδας

Χτυπώ χτυπώ, δίχως να σε πονώ,
μ' αν πάψω να χτυπώ, χάθηκες στο λεπτό.

You `re wrong...