Πατέρα, μητέρα, κοιτάξτε το μικρό σας τέρας. Εδώ είμαι. Είμαι ήρωας. Είμαι μηδενικό. Είμαι εγώ. Ο γητευτής. Ο σκληρός. Ο αδύναμος. Ο νικητής και νικημένος. Ο μεσσίας κι ο προδότης. Ο βιαστή κι ο βιασμένος. Αυτός που γυρνάει πάντα και το άλλο μάγουλο.
Απότομα ξεκίνησαν και μας έπνιξαν όλα αυτά. Ξεσηκώθηκα. Λυπήθηκα. Οργίστηκα. Αυτοκαταστράφηκα. Το τζίνι βγήκε έξω από το μπουκάλι και δεν μπορούμε να το ξαναβάλουμε μέσα. Το κουτί της Πανδώρας άνοιξε. Ανοίξαμε στην ψύχωση. Ανοίξαμε και σας περιμένουμε. We `re open and rotten.
Βλάπτουμε σοβαρά την υγεία όταν σκεφτόμαστε. Όταν επινοούμε κλισέ αντεπίθεσης στο κατεστημένο. Που εμείς καταστήσαμε. Κατασκευαζόμαστε. Με δομικά υλικά από δεύτερο χέρι. Εκστασιαζόμαστε συνειδητοποιώντας ότι αποτελούμε το υπέρτατο γκάτζετ που έχουμε. Εμείς. Τα μικρά τέρατα.
Απίθανες καταστάσεις για πιθανούς ανθρώπους. Οι φρανκενστάιν του εικοστού πρώτου αιώνα. Ο εαυτός μας τώρα πια φαντάζει στα μάτια μας ξενόμορφος. Στον καθρέφτη μένει κάποιος άλλος. Ούτε καν γνωστός.
Ουρλιάζουμε προκαλώντας τρόμο στους εχθρούς μας. Παραμονεύουμε στις σκιές για το επόμενό μας θύμα. Καρτερικά. Ψυχρά.
Το τζίνι είναι ακόμα έξω από το μπουκάλι. Φοβόμαστε. Εμάς.
Αναδιπλώνουμε τις επιθυμίες μας. Κοιτάξτε μας. Δίνουμε την απόλυτη παράσταση στο σαδιστικό κοινό μας. Που θέλει να μας δει να πεθαίνουμε. Η τελευταία μας ανάσα αξίζει τα λεφτά του εισιτηρίου που πλήρωσαν. Και εμείς θέλουμε να λυτρωθούμε από τον καταναλωτισμό. Κοιτάξτε μας λοιπόν! Το αποφασίσαμε. Θα αφήσουμε το τζίνι ΈΞΩ από το μπουκάλι…
Απότομα ξεκίνησαν και μας έπνιξαν όλα αυτά. Ξεσηκώθηκα. Λυπήθηκα. Οργίστηκα. Αυτοκαταστράφηκα. Το τζίνι βγήκε έξω από το μπουκάλι και δεν μπορούμε να το ξαναβάλουμε μέσα. Το κουτί της Πανδώρας άνοιξε. Ανοίξαμε στην ψύχωση. Ανοίξαμε και σας περιμένουμε. We `re open and rotten.
Βλάπτουμε σοβαρά την υγεία όταν σκεφτόμαστε. Όταν επινοούμε κλισέ αντεπίθεσης στο κατεστημένο. Που εμείς καταστήσαμε. Κατασκευαζόμαστε. Με δομικά υλικά από δεύτερο χέρι. Εκστασιαζόμαστε συνειδητοποιώντας ότι αποτελούμε το υπέρτατο γκάτζετ που έχουμε. Εμείς. Τα μικρά τέρατα.
Απίθανες καταστάσεις για πιθανούς ανθρώπους. Οι φρανκενστάιν του εικοστού πρώτου αιώνα. Ο εαυτός μας τώρα πια φαντάζει στα μάτια μας ξενόμορφος. Στον καθρέφτη μένει κάποιος άλλος. Ούτε καν γνωστός.
Ουρλιάζουμε προκαλώντας τρόμο στους εχθρούς μας. Παραμονεύουμε στις σκιές για το επόμενό μας θύμα. Καρτερικά. Ψυχρά.
Το τζίνι είναι ακόμα έξω από το μπουκάλι. Φοβόμαστε. Εμάς.
Αναδιπλώνουμε τις επιθυμίες μας. Κοιτάξτε μας. Δίνουμε την απόλυτη παράσταση στο σαδιστικό κοινό μας. Που θέλει να μας δει να πεθαίνουμε. Η τελευταία μας ανάσα αξίζει τα λεφτά του εισιτηρίου που πλήρωσαν. Και εμείς θέλουμε να λυτρωθούμε από τον καταναλωτισμό. Κοιτάξτε μας λοιπόν! Το αποφασίσαμε. Θα αφήσουμε το τζίνι ΈΞΩ από το μπουκάλι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου