Τριακόσιοι εφιάλτες ενάντια σε έναν Λεωνίδα...

Θέλω να έχω κάτι να κάνω. Κάτι ξεσηκωτικό για τις απωθημένες μου επιθυμίες. Κάτι που να συνουσιάσει το μυαλό μου ώστε να γεννήσει ποιήματα που θα ταξιδέψουν μόνα τους σα νομάδες προς όλες τις κατευθύνσεις. Βρέθηκα περιπλανώμενος Οδυσσέας σε θάλασσα καταριπτικών για ταμπού ιδεών. Και ήπια νερό. Οι πνεύμονες μου γέμισαν αντάρτικες αντιλήψεις. Μου έκαναν κατάληψη στην συνείδηση. Και με δαιμονίζουν όσο μεγαλώνω.

Κρίση στην κρίση. Αλλάζω κριτήρια. Κρίνω ότι είναι καθήκον μου να μοιραστώ. Μικρές αντιστάσεις εγωισμού δε με εμποδίζουν. Συνεχίζω να βαδίζω…

Γεννιόμαστε Θεοί και πεθαίνουμε δαίμονες. Οι ενοχές μας ξεπερνάνε την ηδονή μας. Ο έρωτας μυστικοποιείται και μοιράζεται στα διαλλείματα των κρυφών σχολείων μας. Πρόωρα συναισθήματα μας λούζουν και μας οδηγούν σε πρόωρες εκσπερματώσεις. Οι feedback γεννήτριές μας έχουν μείνει από πετρέλαιο.

Said my baby is evil
Said my baby is mean
I asked her for some water
And she brought me gasoline…

Υποσχέσεις, υποσχέσεις. Όρκοι πληρότητας και τριακόσιοι εφιάλτες ενάντια σε έναν Λεωνίδα. Τι μας φτιάχνει, τι μας χαλάει και τι μας αξίζει. Η δική μας προσωπική πραγματικότητα και ο Καιάδας που πετάμε τα μισαλά μας πάθη. Το σκοτάδι είναι ένα χρώμα με απουσία…

Ερωτευτείτε. Έτσι μόνο αντιστεκόμαστε. Και οι έξοδος του πάθους μας, δέκα πληγές στους αγαπητούς μας εχθρούς. Know your enemy. Know yourself.

Δεν έχω τίποτα να πω πέρα από ψυχικά γράμματα με κενό στους παραλήπτες. Οι επιλογές συγκομιδής δικές σας…

Ο γρίφος της εβδομάδας

Είμαι, είμαι, μα τι είμαι

Σαν με πεις παύω να είμαι.

Κλειστό λόγω νοητικής νηνεμίας

Η πίεση μερικές φορές χτυπάει κόκκινο. Η πίεση να κάνουμε προγραμματισμένα πράγματα. Η πίεση να αποδείξουμε στους άλλους και στον εαυτό μας ότι είμαστε αντάξιοι των προσδοκιών τους. Η πίεση να μας αποδεχθούν.

Στύβουμε λοιπόν τα νευρογενή μας δίκτυα, υπερφορτίζουμε τις νοητικές μας συνάψεις για να παρουσιάσουμε το ultimate show των απαντήσεών μας. Και τότε…

BLACKOUT!!! Βραχυκυκλώνουμε την συνείδησή μας. Σκοτάδι αρχέγονο λούζει τις πνευματικές μας ατασθαλίες. Και η απόγνωση γελάει σαρκαστικά βλέποντας την πτώση του συστήματός μας. Και το γέλιο της γίνεται εφιάλτης μας και μας ξυπνάει βάναυσα από το ονειροπόλημά μας.

Η παραγωγή ιδεών δεν είναι εργοστασιακός καπιταλιστικός όρος. Ούτε έχει υπεραξία, ούτε διακινείται σαν εμπόρευμα. Είναι δημιουργική έκφραση των εκάστοτε διαθέσεών μας και θα ήταν καλύτερο να αντιμετωπιζόταν σαν ποίημα. Ο καθένας την ερμηνεύει διαφορετικά. Αν όχι, ας βάλουμε καλύτερα αφύπνιση την μέρα που θα επιστρέψουμε στο χώμα. Γιατί έτσι κι αλλιώς δεν ζούμε. Κι ας λένε μερικοί ότι δεν υπάρχουν ζόμπι. Μια ματιά σε απονεκρωμένους από όνειρα ανθρώπους σε στάσεις το πρωί που πάνε στην δουλειά θα σας πείσει.

ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ 101. Μια μηχανή που ποτέ δε σταματά. Που της οφείλουμε σεβασμό και περιποίηση. Που συχνά ξεχνάμε την μοναδικότητά της. Την κοροϊδεύουμε, την υποβιβάζουμε, δεν της αφιερώνουμε χρόνο. Και θέλουμε να πιστεύουμε ότι ξεχωρίζουμε από τον πίθηκο…
Σκόρπιες σκέψεις, δηλητηριώδεις σκορπιοί στις αντιλήψεις των άλλων. ΣΤΟΠ! FORMAT! RESTART!

Ας δώσουμε στον εαυτό μας την πολυτέλεια της νοητικής νηνεμίας. Να ταξιδέψουμε, όχι για να φτάσουμε κάπου, αλλά για το ταξίδι το ίδιο. Τότε θα ανακαλύψουμε πάνω στο καράβι του νου μας νέες προοπτικές έκφρασης…

Melancholy Margaret performed by Toy Dolls

Nobby was a soldier, a life in the Army

Margarets back home alone waiting suspiciously

She can't hide the misery, the upset & despair

When she found out Nobby had been having it off elsewhere

There's Eric & there's Robby & there's Derrick & there's Bobby

They gave her the elbow

There's Harry & there's Willy & there's Barry & there's Billy also
Whose that then?

[Chorus:]Woe is me, I'm melancholy Margaret, I fret coz they leave me

God help me I'm melancholy. Snurree?!

Tommy was a driver he worked on the buses

"I've got some overtime to do" this is what he says

But Margaret wasn't having it, she searched high & low

But Tommy's gone he's neckin' on in the back of the bus depot
There's Ronnie & there's Kenny & there's Donny & there's Denny

they gave her the elbow.

There's Ronnie & there's Timmy & there's Micky & there's Jimmy also
Whose that then?

Woe is me...[guitar bit]

Woe is me.

Κατεβάστε το:

http://rapidshare.com/files/234369160/18_-_Melancholy_Margaret.mp3

Ο γρίφος της εβδομάδας

Όσο το τραβάς μικραίνει.

The Mind`s Eye performed by Dark Tranquillity

Come and dance through my vanity's halls

Welcome to my exhibition

Ornaments fall

The fate of my art, condemned

And the creative seed

That grows to the tune of the harvest song

Embody my life long passion

Intertwine with the structures of my art

Those empty frames staring at me

One lonely portrait covers the love starved canvas

In honour of the birthless rebellion within me

Every picture holds a tale Every shade tells of a thousand words

The artistry of living chaos Is pictured in the poets tears

Because everything burns The final concept

Is all but a thought away

Be gone, you foul enchantress of decay!

My thoughts and words will come to right

In my chamber where chaos conveys

Kneel down to my desire

Deep in the vaults of my carnal agony Emptiness!

Orchestration through colours

The gallery To never return to my guidance

Burning my art

Κατεβάστε το:

http://rapidshare.com/files/234351553/17_-_dark_tranquility_-_the_mind_s_eye.mp3

Phase 3 και τα σκυλιά δεμένα…

Είναι μερικοί άνθρωποι που λένε κάτι διαφορετικό. Είναι μερικοί άνθρωποι που οι λεκτικές τους σφαίρες βρίσκουν πάντα στόχο. «Πάντα από τον δρόμο και ποτέ από το πεζοδρόμιο», μας εκθέτουν στο κομβόι ιδεών τους και ψυχογραφούν την άρρωστη ενασχόληση του μυαλού μας με στερεότυπα. Ο λόγος για μια ομάδα νέων που έχουν διαλέξει «όπλο ένα μικρόφωνο.» Και μελωδίες-λούπες αριστουργηματικά αναμεμιγμένες και επεξεργασμένες με ωμό συναίσθημα και ψυχικές σταγόνες. Μια ομάδα που από «χόμο-σάπιενς ΔΕΝ έγιναν χόμο-σάπιοι.»

Οι Phase 3 δεν είναι μόδα. Ούτε λένε τα ίδια. Ούτε καταστρέφουν (όπως γίνεται της μόδας) τα ηχητικά μας τύμπανα με ασυναρτησίες και ψευτοκουλτουρέ απομιμήσεις τέχνης. Οι Phase 3 είναι αληθινοί. Για αυτό και μας τρομάζουν. Είναι οι «αντάρτες πόλεως» σε μια πόλη κι ένα έθνος που σαν τον Κρόνο ενασχολείται με κανιβαλιστικά χόμπυ και πλασάρει την απόγνωση σαν τρόπο ζωής. Κι εκεί ξεκινά η ηχητική τους επανάσταση προωθώντας την αφαιρετική ικανότητα σαν όπλο ενάντια στο brainwash ολοκαύτωμα που διανύουμε.

«Για κάθε μέρα που γεννιούνται και πεθαίνουν» χτυπάνε ανηλεώς τις φιξαρισμένες μας στερεοτυπίες και ανασταίνουν νοητικά τα συνειδησιακά μας κουφάρια που σαπίζουν μέσα μας. Φτιάχνουν στρατό ανθρώπων που μάχονται για να ζήσουν κι όχι για να γαμήσουν την ζωή μας. Ξεχάστε κατηγοριοποιήσεις. Ξεχάστε το κόλλημα ταμπέλων για το τι είμαστε ή το τι θα θέλαμε να είμαστε. Είμαστε όλοι «φτιαγμένοι από νερό και χώμα», αυτό είναι το μόνο βασικό. Όλα τα άλλα είναι συνομωσιολογικά πλασαρισμένα κόλπα που «βάση σχεδίου» εξυπηρετούν την νέα τάξη αυτοδιατήρησης του ψηφιακού 21ου αιώνα μηδενισμού…

Άσχετα από τα είδη μουσικής που εκφράζουν τον καθένα μας, το level-up που αναδύεται από τους στίχους είναι εξαιρετικό (φτιαγμένο κι αυτό από νερό-ψυχή και χώμα-αντίληψη). Σε έναν κόσμο όπου οι τηλεγλάστρες-παρουσιάστριες-μπεϊμπισίτερ και ο εξευτελισμός των πιο αγνών ιδανικών είναι καθεστώς, η ευκαιρία ακρόασης των Phase 3 είναι επιτακτική.

«Πόσο θα στέκουν σαν τελευταίοι επιζώντες μόνοι σε ματωμένο χώμα;»

Η Ε.Υ.Α. και οι δαίμονες

Από τις γωνίες, λένε, ότι περνάνε οι δαίμονες. Από τις γωνίες του σπιτιού μας, από τις γωνίες του μυαλού μας. Και τους ταΐζουμε αγωνία και φόβο με το μπιμπερό του ασυνείδητού μας. Οι λερωμένοι με συναισθηματικές γλίτσες βιβλιοθηκονόμοι μας εργάζονται πυρετωδώς (ήδη έχουν δέκατα) στον πίσω κήπο του μυαλού μας, να υπερασπιστούν τον καθαγιασμένο μυελό της αποδεκτής μας πραγματικότητας. Και τις περισσότερες φορές το καταφέρνουν. Που και που όμως, όλο και κάποιος (ο Στάνλεϋ συνήθως) αρρωσταίνει και αντιμετωπίζουμε τον εχθρό προ των νοητικών πυλών μας.

Οι κατασταλτικοί, φοβικοί μας δαίμονες μόνο με έναν τρόπο εξαφανίζονται. Όταν τους γυρίζουμε την πλάτη. Δύσκολο βέβαια όταν τα παρανοϊκά, καχύποπτα στοιχεία της ψυχής μας (και ειδικά ο κύριος Μεπαρακολουθουνίδης) δε μας αφήνουν να κάνουμε μεταβολή. Αυτοί λοιπόν οι παρανοϊκοί κύριοι (Μεπαρακολουθουνίδης, Ειμεκτεθειμένογλου και Ελεγχοθέλου), πολεμούν ανοιχτά τους αντι-τρομοσυνειδησιακούς κύριους ή κυρίες (Στάνλευ, Θέκλα και Μόρτιμερ) σε πεδίο μάχης το μυαλό μας και πυραμαχικά τις εμπειρίες μας. Ποιος επικρατεί στο τέλος ultimos homo statans;

Πολύ θα θέλαμε να μη μπαίνουμε σε πολεμικές καθείρξεις, (ειδικά η κυρία Θέκλα), και να μπορούσαμε να κοιμόμαστε πάντα ήσυχοι. Όμως η έκβαση της μάχης κρίνεται πάντα από την προσωπική μας σφραγίδα που σαν σημαία με έμβλημα το «ΕΥΑ (Εγώ-Υπερεγώ-Αυτό)» κυματίζει πάνω σε λόφο από διαμελισμένα συνειρμικά πτώματα.

Χρειάζεται ίσως καμπύλη στην σκέψη μας και στην αντίληψη, χωρίς να δημιουργούμε γωνίες. Να έχουμε την ελευθερία και τον τρόπο να ελισσόμαστε. Να είμαστε πιο γρήγοροι από τον δαιμονικό λίβα που θέλει να ξεράνει τα νοητικά μας σπαρτά. Και να μάθουμε να χτυπάμε (blitzkrieg bop ο κύριος Μόρτιμερ) εμείς πρώτοι!

Η μικρή μας Εδέμ

Ο λέξεις δεν είναι αρκετές για να περιγράψουν πολλές φορές την κατάστασή μας. Για αυτές τις φορές λοιπόν ξυπνάμε μέσα μας κάτι διαφορετικό και ανθρώπινο. Ξυπνάμε τον Πήτερ Παν, ξεκλειδώνουμε τα δεσμά του ορθολογισμού και αφήνουμε να μας παρασύρει η θάλασσα της αιώνιας ευημερίας.

Ο θάνατος μας χτυπά την πόρτα απαιτώντας χαράτσι για όσες φορές τον ξεγελάσαμε. Και μας προσφέρει το δώρο της απώλειας για όσους αγαπάμε και νοιαζόμαστε. Κι ένας Θεός puppeteer γελά με τις προσωπικές μας τραγωδίες.

Δε μπορώ να μην θεωρώ τους αγγέλους ότι ζουν ανάμεσά μας. Είναι το καλύτερο που μπορώ να σκεφτώ για πλάσματα που έφυγαν νωρίς…σηκώνοντας ίσως και περνώντας από το καθαρτήριο δικές μας αμαρτίες. Οι παράπλευρες απώλειες ενός κατά τα άλλα τέλειου συστήματος. Και οι μνήμες σβήνουν και μένει μόνο η ανάμνηση, στοιχειώνοντας ενίοτε τα όνειρά μας και δεσμεύοντας μας σε έναν ενύπνιο τρόμο για την υπόλοιπη ζωή μας. Τα καταφέραμε πάλι…

Θα αισθανόμασταν λιγάκι καλύτερα αν μπορούσαμε να αποδώσουμε τέλεια την ψυχική μας κατάσταση κάτι τέτοιες στιγμές. Αλλά η καρδιά μας σκληραίνει, γίνεται άγονο για συναισθηματική καλλιέργεια χώμα. Κι αγωνιούμε να ξαναφτιάξουμε πολύχρωμο το περιβόλι μας, την μικρή μας Εδέμ.

Δε φοβόμαστε τόσο για μας. Ο εφιάλτης μας, η ασφάλεια των αγαπημένων μας. Κι όσο γνωρίζουμε τον θάνατο τόσο δυναμώνει κι λυκοφιλία μας μαζί του μέχρι να έρθει η στιγμή που θα μας προδώσει. Μη θέλοντας αργύρια. Μη θέλοντας δάκρυα. Μη θέλοντας αντάλλαγμα. Και η άρνηση μας πνίγει. Και ασφυκτιούμε συναισθηματικά. Δικαιοσύνη για όλους;

Καλό ταξίδι και καλή αντάμωση αγγελούδια μας…

Ο γρίφος της εβδομάδας

Το 'χετε φάει όλοι σας,
μπορώ να ορκισθώ,
μα ούτε ώμο τρώγεται,
ούτε ψητό, ούτε βραστό.

(για να σας δω

εδώ τώρα...)

Chains And Leather performed by Running Wild

As the day has gone and the heat has come

Head banger's war tonight

Screaming metal unleashed for the battle

Makes them feel alright

Sweat and beer, devilish cheer

Glaring flashlights

Chains and leather will live forever

The band begins its fight

We are right praying metal tonight

The message from hell and its spell

Even Satan wears leather, our souls to it forever

So let us pray our rules tonight
Chains & leather Chains & leather

Chains & leather and rivets

Chains & leather Chains & leather

Chains & leather forever

All hell breaks loose and you have to choose

If you stay or go

Heaps are banging, chains are glanging

From the first to the last row

Praying their rules, having their booze

Thunder and aggression

Stunning the crowd, devilish loud

Our possession

We are right praying metal tonight

The message from hell and its spell

Even Satan wears leather, our souls to it forever

So let us pray our rules tonight

Chains & leather Chains & leather

Chains & leather and rivets

Chains & leather Chains & leather

Chains & leather forever

Spirit Of '87 performed by Rancid

Saturday,Where else you gonna go?

There's no way,I'm gonna end up at the disco,

Make my way,Through fist fights and stilettos,

To rock and roll, rock and roll.
Saturday,Where else you gonna go?

There's no way,I'm gonna end up at the disco,

Make my way,Through fist fights and stilettos,

To rock and roll, rock and roll,

rock and roll, to rock and roll, rock and roll.

[Tim:] There's a club on the coast, where the kids get lost,

and no one's gonna stare,

chick T's bleached jeans with dayglow mohawk hair,

misfits and homeless kids all call their home there,

Don't tell me it ain't real! Don't you fucking dare!

[Lars:] 10 punx pile in the car, nothing going on,

Turn up my radio, cuz it's my favorite song,

There's a club on the coast where all the kids get along,

Skins and punx, and wayward ones,

Matt: Nothing can go wrong!

Saturday,Where else are ya gonna go?

There's no way,I'm gonna end up at the disco,

Make my way,Through fist fights and stilettos,

To rock and roll, rock and roll.
Saturday,Where else are ya gonna go?

There's no way,I'm gonna end up at the disco,

Make my way,Through fist fights and stilettos,

To rock and roll, rock and roll, rock and roll,

To rock and roll, rock and roll.

[Tim:] Do you know what, when I show up,

there's gonna be some fucking action,

So many styles always so wild, that's the fucking attraction,

She said what i'll fuck 'em up, that's her satisfaction,

Matt: Bottle of reds, straight to the head,

detox transaction,

[Lars:] Hell's angels ran my neighborhood,

It was always understood,

I was running errands for the Angels,

I was a little fucking hood!

Punk rock was my way out, it was always in my blood,

I don't give a fuck I was locked up, should be dead or in jail!

Saturday,Where else are ya gonna go?

There's no way,I'm gonna end up at the disco,

Make my way,Through fist fights and stilettos,

To rock and roll, rock and roll.
Saturday,Where else are ya gonna go?

There's no way,I'm gonna end up at the disco,

Make my way,Through fist fights and stilettos,

To rock and roll, rock and roll, rock and roll,

To rock and roll, rock and roll.

Everybody: Family turns their back on their son,

Now we're all alone,Now we ain't got a home,

Now we're among our own!

Saturday,Where else are ya gonna go?

There's no way,I'm gonna end up at the disco,

Make my way,Through fist fights and stilettos,

To rock and roll, rock and roll.
Saturday,Where else are ya gonna go?

There's no way,I'm gonna end up at the disco,

Make my way,Through fist fights and stilettos,

To rock and roll, rock and roll, rock and roll,

To rock and roll, rock and roll, rock and roll

To rock and roll, rock and roll, rock and roll

To rock and roll, rock and roll, rock and roll

To rock and roll, rock and roll, rock and roll[fade out]

Σπασμένα κρυστάλλινα σύννεφα

Είσαι στον δέκατο τρίτο όροφο ενός τεράστιου ουρανοξύστη. Κάθεσαι δίπλα σε ένα τεράστιο παράθυρο σα σκυλί που περιμένει υπομονετικά το αφεντικό του έξω από το σουπερμάρκετ. Κοιτάς έξω που ρίχνει αδυσώπητη βροχή. Κεραυνοί τεμαχίζουν το οπτικό σου πεδίο στα δύο, στα τέσσερα, στα έξι. Μπροστά σου, στα πόδια σου, σε ένα μικρό κρεβάτι, βρίσκεται ξαπλωμένη, ψυχορραγώντας μια μελαχρινή γυναίκα. Έξω οι ήχοι της βροχής δηλώνουν τον θαυμασμό τους. «Τσιάφ! Μπούουουουαμ! Μπραντραμπούμ!»

Συνεχίζεις να κοιτάς μαγεμένα τον πρωτοφανή κατακλυσμό που εξελίσσεται σα σφαίρα. Υπάρχουν διάσπαρτα σύννεφα στον ουρανό. Πολύ, πολύ κοντά σου. Η βροχή θολώνει τον πίνακα-παράθυρο που ατενίζεις. Η κοπέλα στα πόδια σου είναι χλωμή, αδύνατη, άτονη. Θαρρείς πως θέλει να σου μιλήσει, μα δεν έχει δυνάμεις. Σκύβεις αργά, τοποθετώντας το αυτί σου πιο κοντά στο στόμα της. Αφουγκράζεσαι. «Πλημμυρίζω μυστήριο», σου ψιθυρίζει. Δεν καταλαβαίνεις…

Ξαφνικά, με έναν εκκωφαντικό κρότο, (ίσως η μεγαλύτερη ένδειξη θαυμασμού του καιρού ως τώρα), ένας κεραυνός-αυτοκράτορας φωτίζει ασπρίζοντας τα πάντα γύρω σου. Λευκός θόρυβος με χρωματικές και ηχητικές γωνίες σπάει τα σύννεφα μετατρέποντάς τα σε άπειρα μικρά κρυστάλλινα κομματάκια. Τα βίαια σακατεμένα απομεινάρια των σύννεφων πέφτουν στην γη με τον γνωστό ήχο γυαλικών που σπάνε. Και γίνονται νερό, θάλασσα, ωκεανός. Παρατηρείς παράλυτος τον ωκεανό να ανεβαίνει προς το παράθυρο-πίνακά σου. Ένα πράσινο-διάφανο τσουνάμι που δε σου προκαλεί τρόμο, αλλά πλήρωση.

Το λευκό πρόσωπο της μελαχρινής νύμφης-ικέτιδας στα πόδια σου συσπάται ελαφρώς. Για τελευταία φορά.

Αισθάνεσαι κάποια γραμμάρια ελαφρύτερος. Θα μπορούσες να κάνεις τα πάντα. Επιλέγεις να μην τα κάνεις….

Night time performed by Britt Black

You always burn the town at night You always run around

Blame it on the night time, for love

You've seen that cloak of darkness tonight Put on that skimpy dress

Blame it on the night time, for love
Nobody ever knows your name It's just the part

On the night time Yeah, blame it on the night time

It's time to lose control tonight No one will ever know

Blame it on the night time, for love

This is your chance to break out now More than one chance to make out

Blame it on the night time, for love

She loves to dance, she loves to sing,

she needs to blame it on the night.

She loves to dance, she loves to move,

she needs to blame it on the night.

She loves to dance, she loves romance,

she need to blame it on the night.

She loves to love, she lost control,

she needs to blame it on the night.

You `re gonna go far kid performed by the Offspring

Show me how to lie You`re getting better all the time

And turning all against the one Is an art that`s hard to teach

Another clever word Sets off an unsuspecting herd

And as you get back into line A mob jumps to their feet
Now dance, fucker, dance Man, he never had a chance

And no one even knew It was really only you
And now you steal away Take him out today

Nice work you did You`re gonna go far, kid

With a thousand lies And a good disguise

Hit `em right between the eyes Hit `em right between the eyes

When you walk away Nothing more to say

See the lightning in your eyes See `em running for their lives

Slowly out of line And drifting closer in your sights

So play it out I`m wide awake It`s a scene about me

There`s something in your way And now someone is gonna pay

And if you can`t get what you want Well it`s all because of me
Now dance, fucker, dance Man, I never had a chance

And no one even knew It was really only you
And now you`ll lead the way Show the light of day

Nice work you did You`re gonna go far, kid Trust, deceived!

With a thousand lies And a good disguise

Hit `em right between the eyes Hit `em right between the eyes

When you walk away Nothing more to say

See the lightning in your eyes See `em running for their lives

Now dance, fucker, dance He never had a chance

And no one even knew It was really only you
So dance, fucker, dance I never had a chance

It was really only you

With a thousand lies And a good disguise

Hit `em right between the eyes Hit `em right between the eyes

When you walk away Nothing more to say

See the lightning in your eyes See `em running for their lives

Clever alibis Lord of the flies

Hit `em right between the eyes Hit `em right between the eyes

When you walk away Nothing more to say

See the lightning in your eyes See `em running for their lives

Συναισθηματικό κραχ (ή Πως βάλαμε την αγάπη μας στο μπλέντερ)

Μέρα με την μέρα χάνουμε ένα πολύτιμο κομμάτι του εαυτού μας. Το επενδύουμε σαν ανερχόμενοι συναισθηματικοί χρηματιστές στα πρόσωπα γύρω μας. Και τις περισσότερες φορές δεν έχουμε ΙΔΕΑ περί συναισθηματικής οικονομίας. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή (έτσι μας μάθανε…)

Μια φορά κι έναν καιρό μας είπανε τι ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε για να είμαστε ΚΑΛΟΙ άνθρωποι. Να κάνουμε το καλό, να βοηθάμε αλλήλους, να συμμετέχουμε στην προσφορά και άλλες αηδίες. Αυτό βέβαια που ΞΕΧΑΣΑΝ να μας πούνε ήταν να φροντίζουμε να επαναφορτίζουμε τον εαυτό μας. Κι από ΠΟΥ κύριοι θα πάρουμε για να δώσουμε; Έ;

Έτσι κατασκευάστηκε ο «καλός» Σαμαρείτης κι έτσι έπαθε την μανιοκατάθλιψή του. Βάλαμε με τις ευλογίες του κράτους και της εκκλησίας την αγάπη μας στο μπλέντερ και φτιάξαμε πλασματικές «οικτοπάστες» να τρατάρουμε αλλήλους. Εμείς καμιά αξία. Το «φαίνεσθε» στην πρώτη γραμμή. Κι οι φαρμακευτικές αγωγές δίνουν και παίρνουν. Όχι μόνο «μαύρη Τρίτη».

Πολύ θα θέλαμε να ελέγχουμε τα πάντα. Μόνο, να, νοιώθεις απογοήτευση αν το προσπαθήσεις. Ενώ η αποδοχή του «μη ελέγχου» φέρνει ευτυχία. Δεν είμαστε κουρδιστά πιθηκάκια που χτυπάνε πιατίνια (αν και μερικοί δύσκολα ξεχωρίζουν ότι δεν είναι). Μπορούμε να σκεφτούμε και μπορούμε να σκεφτούμε και ΕΜΑΣ. Να μας φροντίσουμε, να μας ευχαριστήσουμε. Καλό θα ήταν από κει να ξεκινούσαμε…

Δεν είναι μαύρη η ζωή μας. Φοράμε μαύρα γυαλιά και τα βλέπουμε όλα έτσι. Μα δεν έχουν τίποτα τα μάτια μας. Ακολουθούμε παραδείγματα άλλων και βαριόμαστε να δημιουργήσουμε δικά μας. Που μας ταιριάζουν κιόλας. Αλήθεια, πόση αγάπη θα σκοτώσουμε άδικα σήμερα;

Έχουμε ΠΟΛΛΑ να δώσουμε. Μπορούμε να επενδύσουμε παντού. Ας μην ξεχνάμε όμως τον εαυτό μας. Μας τραβάει πίσω. Ας στρέψουμε το όπλο της αγάπης στους κροτάφους μας σήμερα το βράδυ…

Strychnine performed by the Fuzztones

Some folks like water, some folks like wine woah-oh

I like the taste ... of straight strychnine

Well you may think it's funny, that I like this stuff

Once you tried it....you can't get enough

Wine is red, poison is blue

Strychnine is good...for what's ailin' you!

Wine is red, poison is blue

Strychnine is good...for what's ailin' you!

If you listen to what I say

You're gonna try strychnine someday

make you holler, gonna make you shout

It'll even knock you out

Ο γρίφος της εβδομάδας

Ψηλός, ψηλός καλόγερος
Και κόκαλα δεν έχει

(εύκολος πάλι, έ;)