Τρίτη 5 Μαΐου 2009

Συναισθηματικό κραχ (ή Πως βάλαμε την αγάπη μας στο μπλέντερ)


Μέρα με την μέρα χάνουμε ένα πολύτιμο κομμάτι του εαυτού μας. Το επενδύουμε σαν ανερχόμενοι συναισθηματικοί χρηματιστές στα πρόσωπα γύρω μας. Και τις περισσότερες φορές δεν έχουμε ΙΔΕΑ περί συναισθηματικής οικονομίας. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή (έτσι μας μάθανε…)


Μια φορά κι έναν καιρό μας είπανε τι ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε για να είμαστε ΚΑΛΟΙ άνθρωποι. Να κάνουμε το καλό, να βοηθάμε αλλήλους, να συμμετέχουμε στην προσφορά και άλλες αηδίες. Αυτό βέβαια που ΞΕΧΑΣΑΝ να μας πούνε ήταν να φροντίζουμε να επαναφορτίζουμε τον εαυτό μας. Κι από ΠΟΥ κύριοι θα πάρουμε για να δώσουμε; Έ;


Έτσι κατασκευάστηκε ο «καλός» Σαμαρείτης κι έτσι έπαθε την μανιοκατάθλιψή του. Βάλαμε με τις ευλογίες του κράτους και της εκκλησίας την αγάπη μας στο μπλέντερ και φτιάξαμε πλασματικές «οικτοπάστες» να τρατάρουμε αλλήλους. Εμείς καμιά αξία. Το «φαίνεσθε» στην πρώτη γραμμή. Κι οι φαρμακευτικές αγωγές δίνουν και παίρνουν. Όχι μόνο «μαύρη Τρίτη».


Πολύ θα θέλαμε να ελέγχουμε τα πάντα. Μόνο, να, νοιώθεις απογοήτευση αν το προσπαθήσεις. Ενώ η αποδοχή του «μη ελέγχου» φέρνει ευτυχία. Δεν είμαστε κουρδιστά πιθηκάκια που χτυπάνε πιατίνια (αν και μερικοί δύσκολα ξεχωρίζουν ότι δεν είναι). Μπορούμε να σκεφτούμε και μπορούμε να σκεφτούμε και ΕΜΑΣ. Να μας φροντίσουμε, να μας ευχαριστήσουμε. Καλό θα ήταν από κει να ξεκινούσαμε…


Δεν είναι μαύρη η ζωή μας. Φοράμε μαύρα γυαλιά και τα βλέπουμε όλα έτσι. Μα δεν έχουν τίποτα τα μάτια μας. Ακολουθούμε παραδείγματα άλλων και βαριόμαστε να δημιουργήσουμε δικά μας. Που μας ταιριάζουν κιόλας. Αλήθεια, πόση αγάπη θα σκοτώσουμε άδικα σήμερα;


Έχουμε ΠΟΛΛΑ να δώσουμε. Μπορούμε να επενδύσουμε παντού. Ας μην ξεχνάμε όμως τον εαυτό μας. Μας τραβάει πίσω. Ας στρέψουμε το όπλο της αγάπης στους κροτάφους μας σήμερα το βράδυ…

6 σχόλια:

vague είπε...

Λες ε;
Να σου πω... Δεν σε αμφισβητώ επιστήμονα άνθρωπο, αλλά μια ερώτηση θα την κάνω: Είναι σίγουρο ότι πάσχουμε από έλλειψη φροντίδας του εαυτού μας; Μια εντύπωση που κυριαρχεί εδώ και χρόνια, ότι ο καθένας ασχολείται αποκλειστικά με την πάρτη του και δεν δίνει πεντάρα για κανέναν άλλον, με αποτέλεσμα να έχουμε φτάσει εδώ που φτάσαμε, πώς την εξηγείς και πού την αποδίδεις;

Big Bad Wolf είπε...

@Συνοδοιπορος
Η εγωϊστική πλευρά που αναφέρεις έχει μια παράμετρο βαθειά ριζωμένη μέσα μας. Ότι είμαστε "παρτάκηδες". Κανείς όμως δεν επιβιώνει χωρίς επικοινωνία και συνεργασία. Μάλλον αυτοκαταστροφική συμπεριφορά μπορεί να την χαρακτηρίσω αυτή την όψη του εγωϊσμού. Οπότε ΠΑΛΙ δεν προσέχουμε τον εαυτό μας (κι ας δείχνουμε το αντίθετο.)

vague είπε...

Άρα, το ζήτημα δεν είναι να δώσουμε αγάπη στον εαυτό μας, αλλά να μάθουμε πρώτα τι σημαίνει να αγαπάμε τον εαυτό μας και ποια είναι η ωφέλιμη φροντίδα που μπορούμε να του προσφέρουμε.

Νομίζω ότι όλη αυτή η φιλολογία (δεν μιλάω για σένα αλλά γενικά) περί της αγάπης του εαυτού, αθώωσε σταδιακά εγωιστικές συμπεριφορές, που βοήθησαν να γίνει το σημερινό μας χάλι και που σε τελική ανάλυση δεν μας συνέφερε καθόλου συνολικά.

Μια από τις συχνότερες φράσεις που ακούω, από όλο και περισσότερους ανθρώπους είναι:
"Το ζήτημα είναι τι θέλω ΕΓΩ"
Μα το ζήτημα πάντα αυτό ήταν. Η πρωτοτυπία και ίσως αυτό που χρειάζεται να αναρωτηθούμε είναι "τι μπορεί να θέλει και ο απέναντι". Ίσως αυτό ακριβώς είναι και ό,τι θα μας δώσει την χαμένη μας ενέργεια.

Spy είπε...

Κοιτάξτε να δείτε γιατρέ μου... (!)
Εγώ προσωπικά αρνούμαι να στρέψω οποιοδήποτε όπλο στους κροτάφους μου, καθώς δεν είμαι και πολύ στα καλά μου τώρα τελευταία, οπότε αντί για αγάπη μπορεί να το έχω φορτώσει με τίποτε άλλο και τρέχα γύρευε...

Σε χάπια κάτι έχετε;

Madame de la Luna είπε...

Εγώ πάντα τους φοβόμουν τους καλούς ανθρώπους. Και τη "φιλανθρωπία" των σκοτεινών κινήτρων. Αλλά θέλει κότσια να κοιτάξεις κατάματα τον εαυτό σου γι' αυτό μάλλον το αναβάλλουμε συνεχώς, σκεπάζοντας με άλλες ανούσιες σκέψεις, με εύκολες δράσεις, εκείνο που πραγματικά κραυγάζει μέσα μας..

Big Bad Wolf είπε...

@Συνοδοιπορος
Έχεις πολύ δίκιο σ` αυτό το περι "εαυτού" που υποστηρίζεις. Αλλά μένω στην φράση σου "να μάθουμε πρώτα τι σημαίνει να αγαπάμε τον εαυτό μας και ποια είναι η ωφέλιμη φροντίδα που μπορούμε να του προσφέρουμε." Αυτό το κομμάτι μας θα ήταν καλύτερα να δουλεύαμε αντί να το χρησιμοποιούμε για να αυτοαποενοχοποιηθούμε.


@Spy
Εσείς αγαπητέ μου να κοιτάξετε τις γυναίκες σας και τίποτα άλλο. Φουλ τάϊμ τζομπ έτσι κι αλλιώς είναι.

@Madame de la Luna
Γι αυτό αγαπητή μου έχω βάλει την ψηφοφορία κάτω δεξιά "πόσο συχνά θυμόμαστε πραγματικά τον εαυτό μας..."